و او همان است كه آسمان ها و زمين را در حالي كه تخت [سلطنت] او بر آب بود در شش روز بيافريد... هود:7
عرش به معناي سقف و كنايه از قدرت و سلطنت است؛ و منظور از شش روز شش دوره است كه هر دوره ممكن است ميليون ها و يا ميلياردها سال باشد؛ و شايد اين شيوة خلقتْ علم و حكمت و قدرت و عظمت پروردگار را بهتر بنماياند. دربارة خلقت عالم چند مطلب مهم از قرآن فهميده مي شود:
1) منشأ آفرينش آب بوده است. اما باقر عليه السلام مي فرمايد: «همه چيز آب بود و عرش خدا بر آب بود. پس خداوند به آب فرمان داد، آتشي شعله ور شد. سپس آتش خاموش شد و از آن دودي برخاست؛ و آسمان ها را از آن دود آفريد وزمين را از خاكستر آن آتش خلق كرد.»
2) خداوند عالم را به نيكوترين وجه و صورت آفريده است.
3) توحيد در خالقيت يعني اين كه خداي تعالي به هيچ سبب در آفرينش موجودات نيازمند نبوده است. البته اين مطلبي است كه حتي مشركان هم غالباً به آن معترف اند؛ چنان كه قرآن مي فرمايد: «اگر از مشركان بپرسي چه كسي آسمان ها و زمين را آفريده است؟ مي گويند: اَلله.»
4) خداوند خالق و حافظ همه چيز و ناظر بر همة اشياست: «اَللهُ خالِقُ كُلِّ شَيءٍ و هُوَ عَلي كُلِّ شَيءٍ وَكيل.»
5) خلقت خداوند دايم و مستمر است؛ و لحظه به لحظه فيض وجود از ناحية خداوند به ممكنات مي رسد و اگر يك دم رابطة ما با او قطع شود، همه نابود مي شويم، مانند خورشيدي كه آفتابش دايماً فيض بخش است و اگر لحظه اي قطع شود، عالم ظلماني مي شود. پس نه تنها در اصل وجود به او محتاجيم، بلكه در بقا نيز متكي به اوييم.
| قيمت فايل: | 8000 تومان |
|---|---|
| تعداد صفحات: | 9 |
| خريد فايل word | |