اكستروژن (آلياژها)

اكستروژن جزء فرآيندهاي شكل دهي است كه درمقايسه با ديگر فرآيندهاي شكل دهي ماند فورجينگ از عمر كمتري برخوردار است . الكساندر ديك (Alexander Dick) با بكارگيري فولادهاي ابزار كه مي توانند در دماهاي كاري بالا مقاومت خوبي از خود نشان دهند راه را براي اكستروژن آلياژها باز كرد و اساس اكستروژن مدرن را بنا نهاد . كارهاي اوليه در اكستروژن پودر فلزات مربوط به اواخر دهه 1950 است كه به كمك آن توانستند قطعات بريليمي مورد استفاده در نيروگاههاي هسته اي با داكتيليته كنترل شده توليد نمايند [1] . اكستروژن پودرهاي آلياژسازي مكانيكي شده براي اولين بار توسط بنجامين (Benjamin) گزارش شده است . وي سوپرآلياژ پايه نيكل تقويت شده با اكسيديتريم را از اين طريق توليد نموده است . در كشور سوئد نيز با استفاده از اكستروژن گرم پودر فولاد زنگ نزن تيوبهاي بدون درز توليد گرديد [2] . درطول دو دهه اخير توجه زيادي به توسعه مواد پراكنده سخت شده حاوي اكسيد يا كاربيد در آلومينيم كه براي استفاده در دماي بالا مناسبند شده است [3] . با پيشرفتهاي بدست آمده آلياژهاي آلومينيوم به خصوص Al-Ti جايگزين مناسبي براي آلياژهاي پايه Ni , Ti هستند [4,5] .

دو مكانيزم اصلي براي اكستروژن وجود دارد : مستقيم و معكوس شكل1  در اكستروژن مستقيم ، سنبه قطعه كار را فشار مي دهد و با عبور قطعه كار از قالب، سطح مقطع آن كاهش مي يابد . در اكستروژن معكوس قطعه كار نسبت به مخزن اكستروژن ثابت مي ماند و اصطكاكي بين قطعه كار و محفظه اكستروژن وجود ندارد . از هردو روش مي توان براي اكستروژن پودر فلزات استفاده كرد .