مقدمه
اصولاً آموزش و پرورش هر جامعه اي مسئوليت هدايت جامعه را به سمت آنچه كه بايد باشد به عهده دارد و مديران و معاونین آموزشي ركن اصلي اين فعاليت بوده ، در مقايسه با ساير مديريت ها و معاونت ها از اهميت ويژه اي برخوردار است زيرا مديريت آموزش با تربيت و رشد انسان ها رابطه دارد . انحراف يا اصلاح اجتماع بستگي به اين مديريت دارد . اگر مديريت آموزشي و معاونین داراي بينش ، توان و توانمندي باشد ، بدون شك به سوي اصلاح خواهد رفت ، در غير اين صورت با مشكلات عديده اي مواجه است .
پويايي در رشد و تعالي يك جامعه در گرو يك مديريت صحيح و سالم است و اين مديريت سالم و صحيح بستگي به يك برنامه ريزي دقيق و حساب شده دارد . امروز اگر بگوییم مدیران و معاونین ما با یک دست مدرسه و با دست دیگر آینده بشریت را رقم میزنند سخن گزاف نگفتهایم . هر گونه پیشرفت و تکامل در جامعه در قلبها ،اندیشهها در دست توانای مدیران و معاونین مدارس است.مدیران و معاونین که با تمام وجود قدم به عرصه تعلیم و تربیت گذاشتهاند حتی موقع استراحت و خوابیدن،فکر و اندیشهشان ادارهی مطلوب مدرسه است.دانشآموزان ما نهالهای انتخاب شدهای هستند که در بوستان مدرسه مراحل رشدو پویایی خود را میگذرانند.بر اساس این استراتژی است که میدانیم تعیین هدف انگیزه و فعالیت و محرک انسان برای تلاش و کوشش و در نهایت رشد و بالندگی است و اساساً انجام پذیری هر کاری بدون تعیین هدف و در نظر گرفتن علت نهایی امکان ندارد،هدف مقصد ثابت و روشنی است که هر کسی باید برای زندگی خود بشناسد و همواره آن را در نظر داشته باشد.
بدون شک برنامهریزی یکی از مهمترین اصول و ویژگیهای یک مدیریت مطلوب است،تاثیر به سزای این اصل به حدی است که یک برنامه کامل میتواند سیستم و مجموعه را به راحتی به هدف برساند.برعکس یک برنامه ناقص و ضعیف نیز وضعیف آشفتهای را در مجموعهی تحت مدیریت ایجاد کند.از آنجا که لازمهی انجام هر گونه اعمال مدیریت طرح و تدوین یک برنامه و نقش راه است که از طریق ان مجموعهای از راهبردها و فرایندهای ضروری اداره مجموعه پیشبینی و به اجرا دراید معمولاً از سطح کلان اداره جامعه تا سطوح پایین به فراخور اجرای مدیریت شاهد طراحی و اجرای برنامههای کلان و خرد هستیم.برنامه جامعه توسعهی کشور که در واقع نقشهی راه و نشاندهندهی مسیر رسیدن به اهداف عالیهی نظام مقدس جمهوری اسلامی است برای تمام نهادها و مجموعههای خرد و کلان مدیریتی کشور،تکالیفی را مقرر نموده که سهم آموزش و پرورش همانا تلاش در جهت رشد و تحکیم باورهای دینی و مذهبی و ارتقا سطح دانش عمومی و تخصصی تا به کمال رسیدن همه آحاد مردم کشور و تلاش در جهت براورد کردن احتیاجات کشور از طریق آموزش دانشآموختگانی فرهیخته و توانمند میباشد.ضروری است برای ایجاد تغییرات مورد نظر و مناسب که در راستای رسیدن به هدف باشد باید برنامه ریزی داشته باشیم و برنامه ریزی در واقع حرکت از وضع موجود برای رسیدن به وضع مطلوب تر و برنامه ریزی درسی به معنای رسیدن به تغییرات مورد نظر است که این تغییرات بدون توجه به اصول برنامه ریزی و نکاتی که باید مراعات شود نتیجهی موثری نخواهد داشت.بنابراین با دخالت همهی عوامل اجرایی مدرسه در برنامهریزی و نظارت و با کمک و همیاری اولیا محترم دانشآموزان ،شاهد اجرای همهی برنامههای تعیین شده در تقویم اجرایی خواهیم بود. دوره ی متوسطه اول از دوره های مهم ، حساس و موثر در زندگی فردی و اجتماعی آدمی است . دوره ای است که به سبب وضع زیستی ،اجتماعی و روانی دانش آموزان آن با سایر دورهای تحصیلی مشترکات و ممیزاتی دارد و دارای طیف وسیعی است که دوران نوجوانی را در بر می گیرد و در انتهای طیف به دنیای جوانی می رسد.در دوره متوسطه اول ، قسمت اعظم استعداد های اختصاصی نوجوان و جوان بروز می نماید، قدرت یادگیری آنان به حد اعلای خود می رسد ، کنجکاوی آنان جهت معینی می یابد و مسائل جدید زندگی نظیر اداره خانواده و گرایش به مرام و مسلک ، ذهن آنان را به خود مشغول می دارد و به مرحله ی ادراک ارزشهای اجتماعی ،اقتصادی و معنوی می رساند؛ از این رواین دوه در نظامهای تعلیم و تربیت کشور های مختلف جهان اهمیت زیادی دارد.