بسياري از سازه‌هاي بتن مسلح قديمي موجود به پايان زمان سرويس دهي خود رسيده‌اند و يا حتي بيشتر از آن عمر كرده‌اند و تعداد زيادي از سازه‌هاي بتني جديد نيز در معرض شرايط محيطي نامناسب قرار دارند كه سبب خرابي پيش از موعد آنها در عرض 20 سال مي‌گردد. خرابي سازه هاي مبتني به علل يك سري فرآيندها مانند: فرآيند الكتروشيميايي (خوردگي فولاد آرماتور)، فرآيند فيزيكي (يخ زدن و ذوب شدن)، فرآيند شيميايي (حمله عوامل شيميايي، حمله سولفات‌ها و واكنش سنگدانه‌هاي قليايي بتن) و آسيب‌هاي مكانيكي صورت مي‌پذيرد. ( اشكال 1 الي 3)
تمامي اين فرآيندها منجر به ظهور فيزيكي آثاري چون انقباض و انبساط بتن شده كه نتيجه آن به صورت ترك‌ها و پكيدن (قلوه كن شدن) بتن بروز مي‌نمايد.
تا به حال استراتژي مقابله با مشكلات ذكر شده تعمير و بازسازي بوده و كمتر روش جايگزيني كامل سازه بتني مطرح بوده است.
به هر حال نه تنها كارهاي تعميراتي بتن داراي قدمت زيادي نمي‌باشد بلكه هيچ آئين‌نامه‌اي نيز براي اين نوع كارها و ارائه طراحي مناسب وجود ندارد.