حوزویان و دانشگاهیان در مقابل عوام فریبی‌ها و چپاول‌ها سکوت نکنند

بر اساس اطلاعات خبرنگار گروه دانشگاه ، سعید زیباکلام عضو هیات علمی دانشگاه تهران در در سی و هشتمین نشست سراسری جنبش عدالتخواه دانشجویی در پاسخ به این سوال یکی از دانشجویان که چرا نوک پیکان صحبت‌های شما به سمت قوه قضاییه است، گفت: محور صحبت‌های من قوه قضاییه نیست. بنده به دیگر حوزه ها و نهادها و مسئولان نیز اعتراض و انتقاد می‌کنم منتها امروز عملکرد قوه قضاییه محوری‌تر است و برای مردم ملموس تر دیده می‌شود و محسوس‌تر است.

وی ادامه داد: در آنجا تبعیض‌ها، تابو شکنی‌ها و اعمال نفوذها چه سیاسی و چه مالی مانند رشوه را مردم بیشتر می‌بینند و اینجاست که به اعتقاد من ضربه به انقلاب می‌زند.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: هزاران میلیارد تومان وام گرفته شده و هیچ اتفاقی نیفتاده، در مورد حقوق‌های نجومی هم همین طور و قوه قضاییه می‌گوید ما این‌ها را بررسی خواهیم و بعد من پیگیری می‌کنم می‌بینم اقدام خاصی صورت نگرفته است. موارد عدیده را وقتی چک می‌کنم می‌بینم نارضایتی خیلی جدی هم به لحاظ سیاسی و هم به لحاظ فردی دارد ایجاد می‌کند. بنابراین به نظر من قوه قضاییه واقعا بخش ملموس تری را دارد ایفا می‌کند. 

زیباکلام تاکید کرد: من سخنرانی‌های زیادی را راجع به مذاکرات هسته‌ای کردم. یکی از مهم‌ترین محورهای صحبت‌های من در آن دو سال بود که این مذاکرات هسته‌ای مطلقا منجر به رفع تحریم‌ها نخواهد شد. می‌گفتم آقایان دارند استقلال را می‌دهند می‌رود و این آقایان در خوشبینانه ترین حالت ساده لوح اند.

وی گفت: این برای مردم و حتی برای دانشجوها هم آنطور که انتظار داشتم حالت برخوردن و اهتزاز را کم دیدم. برای مردم استقلال چقدر موضوعیت دارد؟ دارد اما چقدر؟ صحبت از میزانش است. اما قوه قضاییه برای مردم ملموس است. مدام با آن سروکار دارند. این ضربه می‌زند به انقلاب. آرمان‌ها را ضایع می‌کند و از بین می‌برد.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: بنده قوه مجریه را هم بسیار زیاد ناسالم می‌بینم. بسیار ناسالم. در همین سخنرانی‌هایی که داشتم راجع به ستاد مبارزه با مفاسد اقتصادی در فرازهایی می‌رسید به شخص معاون اول رئیس جمهور. بنابراین این‌طور نیست که همواره راجع به قوه قضاییه انتقاد کرده باشم ولی قوه‌های دیگر را عابد و زاهد بدانم منتها نقش قوه قضاییه ملموس تر دیده می‌شود.

وی گفت: فضا فضای مناسبی برای نقد نیست. آقای قاضی در دادگاه بر سر قضیه مذاکرات هسته‌ای به من می‌گویند این خلاف قانون است که شما توی سخنرانی گفتید آقای رئیس جمهور دروغ‌ می‌گوید. 

زیباکلام یادآور شد: من معتقدم که به جای 17 بار 170 بار باید مرگ بر آمریکا فرستاد. دولت‌های آمریکا واقعا جنایت کارند، اما در همان آمریکا روزنامه نیویورک تایمز صفحه آراء و اندیشه‌ها و سرمقاله ها رو مراجعه کنید، روزی نیست که نیویورک تایمز با آن جایگاه تقریبا انحصاری که دارد و به اضافه چند روزنامه دیگر، روزی نیست که دست کم یک مقاله دروغ‌های همان روز یا روز گذشته ترامپ را چاپ نکرده باشد. با همین عنوان. بعد می‌بینید تا دلتان بخواهد از این موارد هست.

وی گفت: بنابراین ما خواسته‌های این چنینی داریم. قوانین ما قوانین منحطی هستند. قوانینی که عملا باب انتقاد و اعتراض را بسته است. باید انتقادها اینگونه باشد که کف بزنی و صلوات بفرستی! فضای سیاسی هم به نحوی است که آنجایی نیز که قانون ساکت و صامت است آنجا هم شما با فرهنگ سیاسی مواجه هستید.

زیباکلام ادامه داد: مثلا می‌گویند برای چی در مورد فلان فرمانده نظامی صحبت کردی؟! می‌گویم کار اشتباهی نموده است دیگر. من هم حرفم این است که اتفاقات فاجعه باری افتاده منتهی این آدم‌ها در چه فضایی به سر می‌برند؟ اندیشکده‌ها و پژوهشگرانی که باید پشت این دو جریان باشند، آن ها چه می‌خوانند که این‌ها را اینگونه تغذیه می‌کنند که بعد تبریک می‌گویند؟ انتقاد من این را نشان می‌دهد که کار کارشناسی و دقیق و درستی در نیروهای نظامی ما صورت نمی‌گیرد.

این استاد دانشگاه ادامه داد: به همین خاطر این عزیزان ما اظهار نظرهایی می‌کنند که ما شرمنده می‌شویم. آن همتایان این‌ها را، مقامات ارشد نظامی، در آمریکا و انگلستان می‌بینیم. حرفی که می‌زنند را انگار یک استاد دانشگاه کارکشته است که در حوزه راهبردی دارد اظهار نظر می‌کند.

زیباکلام تصریح کرد: من اعتقاد ندارم که مردم بالاصاله مقصرند. ولی در واقع بیش از مردم من حاکمان و عالمان را خیلی مسئول می‌دانم. مقصر اصلی را هم این دوتا می‌دانم. این دو صنف اگر فاسد شوند جامعه فاسد می شوند و اگر صالح شوند جامعه اصلاح می‌شود.

وی ادامه داد: چرا مردم وقتی بی تقوایی و تجاوز به بیت‌المال را می‌بینند باز هم موضع نمی‌گیرند؟ کوتاه می‌آیند؟ و... من اینجا مردم را مقصر می‌دانم ولی بالاصاله نیستند. مقصر اصلی عالمان و حاکمان هستند.

این استاد دانشگاه گفت: انتقاد اصلی من به حوزویان و دانشگاهیان به عنوان دو نهاد که بخشی از مردم هستند، هست. ما هم بد کردیم. این حرف را اگر این‌گونه باز کنیم که ما دانشگاهیان مسئول هستیم. چرا حوزویان اعتراضی نمی کنند و سکوت می‌کنند به عوام فریبی‌ها و چپاول‌های ظاهر الصلاحی‌ها؟

پایان/