بررسی حقوقی كاربري فضاي تفريحي و باز

مقدمه :

براي بحث پيرامون فضاي تفريحي و باز ابتدا نياز به شناخت مفهوم فراغت در فضاي شهري داريم .

فراغت:

مجموعه‌‌اي از اشتغالهايي است كه فرد كاملاً براي استراحت و رضايت خاطر خود و يا براي تفريح يا به منظور توسعه آگاهي‌‌ها و يا فراگيري غير انتفاعي و مشاركت اجتماعي داوطلبانه بعد از رهايي از الزام‌‌هاي شغلي، خانوادگي و اجتماعي به آن مي‌‌پردازد. ( جهاد دانشگاهي ، 1379 )

با توجه به مفهوم جامع فراغت انواع فعاليت هاي فراغتي به 6 دسته زير تقسيم ميگردد كه شامل طبقه بندي عمومي فعاليت فراغتي و تفريحي است . ) گذرا ن فراغت در خانه 2 ) فعاليت هاي اجتماعي 3 ) فعاليت هاي فرهنگي ، آموزشي 4 ) فعاليت هاي ورزشي 5 ) فعاليت تفريح وگردش 6 ) توريسم و مسافرت ( مهديزاده ، 1380 )

بخشي از اين فعاليت ها در درون شهر و بخشي در بيرون از شهر و قسمتي در درون منزل صورت مي گيرد .

فضا هاي گذران اوقات فراغت شهروندان در شهر نيازمند مديريت خاص مي باشد . كه البته اين فضا هاي شهري شامل فضاهاي فرهنگي و فضاي سبز نيز مي باشند كه همان طور كه ديده مي شود بوستان و پارك ها نيز به عنوان فضاي تفريحي محسوب مي شوند كه در مبحث فضاي سبز به آن پرداخته مي شود .