اسپكتروفتومترها
يك فريم از تجهيزات پزشكي:
اسپكتروفتومترها، تجهيزاتي است كه جذب يا عبور طول موج‌هاي مشخصي از انرژي تابشي (نور) از يك آناليت را در يك محلول تعيين مي‌كنند. به دليل تفاوت در تعداد و آرايش گروه‌ها، پيوندهاي دوگانه اتم‌هاي كربن در هر مولكول نور را در طول موج‌هاي خاص با الگوي طيف مشخص، جذب مي‌كند. بر اساس قانون بير - لامبرت (Beer - Lambert) ، مقدار نوري كه در اين طول موج مشخص جذب مي‌شود مستقيماً با غلظت آن نمونه شيميايي متناسب است. اسپكتروفتومترهاي مرئي و فرابنفش، رايج‌ترين دستگاه‌هاي جذب سنجي در مراكز تشخيصي و آزمايشگاهي است.
اسپكتروفتومتر
نور مرئي
در
آزمايشگاه‌ها، بخش گسترده اي از اندازه
گيري‌ها
بر اساس واكنش‌هاي جذب سنجي صورت مي‌پذيرد. فعاليت اكثر آنزيم‌ها، تري گليسيريد،
كلسترول، ليپو پروتئين‌ها، قند، كراتينين، اوره و . . . طيف وسيعي از آناليت‌ها
با كاربردهاي باليني و تحقيقاتي، طيف وسيعي از داروها و بخش گسترده‌اي از متابوليت‌ها
با اسپكتروفتومتري قابل سنجش است. بررسي ساختمان مولكولي، شناسائي تركيبات،
مقايسه ساختمان‌ها، يافتن طول موج ماكزيمم جذب و . . . از ديگر كاربردهاي اسپكتروفتومتري
در مسائل تحقيقاتي است.
اجزاء
دستگاه
6 قسمت اصلي در ساختمان اسپكتروفتومترها
وجود دارد كه عبارت است از:
منبع
نور (Light
Source)
تكفام
ساز (Monochromator)
متمركز كننده پرتو (Focusing Device)
محل نمونه (Cuvet)
آشكارساز (Detector)
دستگاه نمايش خروجي
(Display Device)