فصل اول
آنالیز فعال سازی نوترونی
1-1 تاریخچه روش آنالیز فعال سازی نوترونی (NAA)
نوترون برای اولین بار در سال 1932 توسط چادويك از بمباران برليوم بوسیله ذرات
آلفا، بصورت عملی بدست آمد. البته قبل از کشف چادویک، راترفورد در سال1920 این ذره
را بعنوان ترکیبی از الکترون و پروتون و بدون بار الکتریکی فرض کرده و آن را به همین
نام شناخته بود.
اولين
آزمايش فعالسازي نوتروني در سال1936 توسط جرج هوسی (دانشمند مجارستاني) و شاگردش (هیلد
لوی) در كپنهاك دانمارك انجام شد.
چشمه هاي
نوتروني و آشكارسازهاي اشعه گاما، دو پایه اصلی روش فعالسازی نوترونی می باشند که
هر دو در سالهاي اوليه تولدNAA،
بسیار محدود و کمتر قابل دسترس بودند و به همين دليل، تا قبل از تکمیل اولين
راكتور گرافیتی در ایالات متحده آمريكا در سال 1942، آناليز فعالسازي نوتروني كمتر
بعنوان روشی با حساسیت بالا به کار گرفته مي شد.
اما با ساخت آشكارساز
سوسوزن(Tl)NaI در سال1953 و آشکارساز ژرمنيوم ليتيوم (Ge(Li)) در سال1960، انقلابي در كاربرد روشNAA بوجود آمد و اين روش، از يك روش آكادميك
آناليز مواد به يك روش حرفه اي در اين عرصه تبديل شد. پیشرفت کامپیوتر و اتوماسیون
در سالهای 1970 و1980 روش فعالسازی نوترونی را به یک روش پیشرفته و با حساسیت
بسیار بالا تبدیل کرد، به گونه ای که امروزه این روش به یک ابزار حیاتی در زمینه های
مختلف علمی و صنعتی تبدیل شده است.