داروهاي ضد درد
Analgesics
درد يك حالت حسي و نمايانگر اختلال در بدن مي باشد. درد را مي توان از دو طريق عضوي تحت تاثير قرار داد . نخست مي توان از راه محيطي حساسيت گيرنده هاي مربوطه را به قدري كاهش داد كه تحريك پذيري آنها توسط موجهاي درد كاهش يافته و يا از بين برود كه نتيجه اين عمل كاهش و يا از بين رفتن احساس درد مي باشد . همچنين مي توان براي القاء آنالژزي موجهاي درد را كه به تالاموس وارد شده و بر روي قشرهاي حساس مغز اثر مي نمايند تضعيف نموده و يا از بين برد. با سنتز و كشف آنالژزيك هاي جديد تقسيم بندي ضد درد ها به تركيبات غير مخدر و تركيبات مخدر ديگر رايج نبوده و امروزه آنها را از نظر قدرت اثر به دو گروه عمده ضد دردهاي ضعيف و ضد دردهاي قوي الاثر تقسيم مي نمايند . گروه اول را تركيباتي تشكيل مي دهند كه جهت مداواي دردهاي ساده و متوسط مناسب بوده و اكثر آنها داراي اثر تب بر (آنتي پيرتيك ) ، ضد التهابي ( آنتي فلوژستيك ) و ضد روماتيسمي نيز مي باشند. دردهاي بسيار شديد مانند دردهاي ناشي از اعمال جراحي ، دردهاي سرطاني ، كوليك هاي كليوي و صفراوي را نمي توان با تركيبات گروه اول تسكين داد و بدين منظور از ضد دردهاي قوي كه اكثراً جزو تركيبات مخدر هستند استفاده بعمل مي آيد.
الف ـ دارو هاي ضد درد ضعيف و متوسط الاثر : مشتقات اسيد ساليسيليك ، مشتقات پاراهيدروكسي آنيلين (پاراآمينو فنل ها ) ، مشتقات پيرازول ، مشتقات اسيد آنترا نيليك و مشتقات فنيل آلكانوئيك اسيد ها و تركيبات وابسته گروههاي اصلي ضد دردهاي ضعيف و متوسط الاثر را تشكيل مي دهند. طيف درماني اين داروها وسيع تراز مشتقات مرفين بوده بر خلاف ضد دردهاي مخدر حتي در مصارف طويل المدت نيز ايجاد اعتياد نمي نمايند. ضد دردهائي از اين گروه كه در سنتز و آزاد شدن پروستاگلاندين ها دخالت نموده و قادر به ورود به سيستم اعصاب مركزي باشند، داراي اثر پائين آورنده حرارت بدن كه در اثر آزاد شدن موضعي پروستاگلاندين ها توسط پيروژن هاي ميكرواورگانيسم ها افزايش يافته است نيز مي باشند. اين تركيبات كه به دارو هاي تب بر ( Antipyretics ) معروف هستند اثري بر بوي محرارت معمولي بدن ندارند.