زمينه هاي بنيادي مديريت تحول
مقوله مديريت تحول هرچند كه بحثي نو و تازه در رشته مديريت است، با اينحال در دو دهه گذشته الگوها و روندهاي آن به شكل شتابنده اي با دگرگوني اساسي روبرو شده است. دهه 1980 ميلادي را به ويژه مي توان دوره نوآوري ها و سمت گيري هاي بي پيشينه براي مديريت تحول دانشت.
اين دوره شاهد پديدار شدن روندهاي برجسته و بدون پيشينه اي در زمينه هاي ساختاري، عملياتي و ارائه خدمات سازماني بود.
فرهنگ سازماني و روند گروهي دو مقوله بنيادي استراتژي هاي تحول سازماني در زمان حاضر را تشكيل مي دهند.
ساختار گروهي: گرايش نوين مديريت
نتيجه هاي نسبتاً درخشاني از شيوه هاي مديريت ژاپن، اروپا و بعضاً سازمانهاي آمريكائي در يكي دو دهه گذشته به دست آمده است، اهميت سازماندهي بر پايه روشهاي مشاركتي و اولويت دادن به روند گروهي را به نحو فزاينده اي نمايان مي كند.
پيشينه و مفهوم گروه
پيشينه و كاربرد گروه در چارچوب فعاليتهاي سازمان يافته به چهار هزار سال پيش از ميلاد مسيح بازمي گردد. از جمله ملت هاي باستاني، مصري ها مهارت خود را در تجهيز و تشكيل گروههاي رسمي در به ثمر رساندن پروژه هاي غول آسا مانند هرمهاي 3 گانه بروز داردند. به طور كلي تاريخ مدون زندگي انسانها از آغاز تا به امروز به شكل هاي گوناگون به كاربرد شيوه گروهي در دسترسي به هدفهاي جامعه اشاره داشته است.