مبحث تكنولوژي بتن براي اكثر اشخاص در ابتدا همانند دروس حفظ كردني به نظر مي‌رسد ليكن با اندكي تامل وتوجه عميق تر به مطالب مختلف از جمله اجزاي متشكله بتن و نحوه تاثير آنها روي يكديگر و نهايتا روي خواص بتن تازه و خواص بتن سخت شده مشخص مي‌گردد كه فقط با درك صحيح مبحث تكنولوژي بتن مي‌توان به بتني با كارايي و پايايي مناسب دست يافت. نظر به كاربردي بودن اين تكنولوژي سوالات و مشكلات عمدتا در حين كار مطرح مي‌شوند و لذا لازم است پاسخ اين سوالات توسط مسئولين آزمايشگاههاي بتن و يا كنترل كنندگان كيفيت بتن در كارگاه و يا مهندسين ناظر … و يا به طور كلي توسط تكنولوژيست‌هاي بتن پاسخ داده شود. مطالب اين كتاب برگرفته شده از آئين نامه بتن ايران (آبا) و استاندارد ملي ايران مي‌باشد.
بتن سنگ دج ساختگي است كه از درهم آميختن و بهم زدن مخلوط متناسبي از سيمان – شن – ماسه – آب و درصدي هوا كه خواسته يا ناخواسته وارد بتن مي‌گردد تشكيل شده است (امروزه براي كسب كارايي بهتر و پايايي بيشتر از انواع مواد افزودني بتن استفاده مي‌گردد)
توده اصلي بتن را سنگدانه‌هاي درشت و ريز (پركننده‌ها) تشكيل مي‌دهد. فعل و انفعال شيميايي بين سيمان و آب (خمير سيمان) كه به صورت غشاء غليظ اطراف سنگدانه‌ها را پوشانده باعث يكپارچه شدن و چسبيدن سنگدانه‌ها به يكديگر مي‌گردد كه سنگ حاصله بتن ناميده مي‌شود.