بخشی از متن:
طراحي شهري بايد بر آن باشد كه فضاهاي شهري را بدانگونه طراحي كند كه چندمنظوره و يا چند عملكردي و در مقابل رفتارهاي آدمي منعطف و پاسخگو باشد.
افزون سازي "قابليتهاي محيطي" در انطباق با براورده سازي "نيازهاي رفتاري" شهروندي و تلاش در ايجاد و بستر سازي "تعاملات اجتماعي" و "مراودات جمعي " ، مي طلبد كه نحوه "رفتارهاي انساني" و رابطه انسان و رفتارهايش در "محيط كالبدي" مورد بررسي قرار گيرد كه بدون اين كنكاش "روانشناختي" ، امكان "طراحي فضاي شهر" يا هرگونه "مداخله " در ساختار شهري ناممكن مي شود.
بر اين اساس بهره گيري از "علوم رفتاري" در "طراحي شهري" درخصوص ارتباط رفتار انسان و محيط كالبدي مهم مي نمايد تا بتوان به ايجاد بستري كالبدي براي "عرصه تعاملات اجتماعي " نايل شد كه شكل گيري "سرمايه اجتماعي" و "مشاركتهاي جمعي " در فضاهاي شهري براي يك زندگي مطلوب و افزايش "كيفيت زندگي شهروندي" را فراهم آورد.
طراحان شهري در خلق فضاهاي شهر ، نيازمند شناخت روانشناسانه از رفتارهاي انسان شهري هستند تا با تدقيق در نحوه تعامل اين رفتارها و محيط كالبدي ، بتوانند در ايجاد محيطي كارامد و مناسب براي زندگي جمعي در ساختار شهري موفق باشند. اين امر بالاخص در فضاهاي شهري كه عرصه تعاملات اجتماعي و مراودات شهروندي است ، خود را بيشتر مي نماياند.
فهرست مطالب:
- طرح مساله
- روانشناسي محيطي در شهرسازي
- مدعيان اين رويكرد در شهرسازي
- ماهيت روانشناسي محيطي
- تعاريف (ماهيت محيط،ادراك محيطي،فضاي شهري،انواع فضاي شهري )
- فضاهاي شهري و زندگي اجتماعي
- قرارگاه هاي رفتاري شهري
- طراحي شهري و روانشناسي محيطي
- مراحل تحقيق روانشناسي محيطي در فرايند طراحي شهري(مرحله شناخت،مرحله طراحي)
- نتيجه گيري
- منابع و ماخذ
