دانلود طرح جابربن حیان با موضوع تلسکوپ

این مجموعه شامل:

تحقیق زمینه ای طرح جابر تلسکوپ

• بیان مسئله طرح جابر تلسکوپ
• سپاسگذاری های طرح جابربن حیان تلسکوپ
• منابع و ماخذ طرح جابر تلسکوپ
• دفتر کارنمای طرح جابر تلسکوپ
• پوستر های طرح جابربن حیان تلسکوپ
• تابلوی نمایش طرح جابربن حیان  تلسکوپ

مطالب علمی آموزشی در باره طرح جابربن حیان تلسکوپ

این مستندات عنوان شده بر طبق آخرین بخش نامه طرح جابر  بن حیان تلسکوپ  می باشد.

اطلاعات اضافی درباره طرح جابربن حیان:

جمع آوری همراه با طبقه بندی « مناسب پایه های اول ؛ دوم و سوم »: جمع آوری مجموعه ای از اقلام مشابه که بتوان آن ها را براساس تفاوت های ظاهری طبقه بندی کرد .مانند انواع برگ ها یا انواع پرها و…

نمایش: استفاده از اشیا برای نشان دادن چرایی و چگونگی عملکرد آن ها در واقع در این پروژه ما می خواهیم یک اصل علمی را به نمایش بگذاریم ( مثلا میدان مغناطیسی آهن ربا )

مدل: ساخت اشیا برای نشان دادن چگونگی شکل و ساختمان آن ها

تحقیق: ارائه جزئیات کامل تری درباره ی موضوع و بررسی جوانب مهم آن موضوع.

آزمایش « مناسب پایه های چهارم و پنجم و ششم »: سوالی مطرح می شود که دانش آموز جواب آن را نمی داند و باید برای رسیدن به جواب آن مراحل روش علمی را طی کند.

هزاران سال بود که مطالعه ستارگان فقط از راه چشم انجام می‌گرفت. خوشبختانه ، عدسی سازان آلمانی در اوایل قرن هفدهم میلادی (قرن یازدهم شمسی) تلسکوپ را اختراع کردند. آنها دریافتند که با ترکیب دو عدسی می‌توان اجسام دور دست را درشت‌تر نشان داد. گالیله ، دانشمند ایتالیایی ، تلسکوپ را در اخترشناسی بکار برد و توانست چندین کشف مهم انجام دهد. او چهارمین سیاره (مشتری) را کشف کرد و همچنین نشان داد که راه شیری از میلیونها ستاره کم نور تشکیل یافته است.

خیلی‌ها فکر می‌کنند که گالیله تلسکوپ را اختراع کرده است، اما واقعیت این است که یک عینک ساز هلندی اول دوربین را ساخت. در واقع گالیله اولین کسی بود که در ایتالیا ساختن دوربین را یاد گرفت و با آن به آسمان نگاه کرد. برای این کار هم از پادشاه و کلیسا و … هدیه گرفت و یک مستمری بسیار زیاد سالیانه هم به او اختصاص دادند. باز هم بر خلاف تصور خیلی‌ها ، دوربینی که گالیله با آن کار می‌کرد از دو عدسی محدب (یکی شیئی و یکی چشمی) ساخته نشده بود، بلکه عدسی شیئی (جلویی) محدب بود و عقبی یا شیئی ، مقعر بود که باعث می‌شد تصویر حقیقی تشکیل بشود و جلوتر از جایی که هست دیده شود. دوربینهای کوچک قدیمی که ممکن است شما هم داشته باشید، همین طوری هستند.

به این تلسکوپهایی که از دو عدسی محدب استفاده می‌کنند "شکستی” یا "انکساری” می‌گویند. یعنی نور را می‌شکنند (در سرعتش تغییر ایجاد می‌کند) و با این کار نور را کانونی می‌کنند. تلسکوپ در واقع وسیله‌ای است که بخاطر جمع آوری نور بیشتر (نسبت به چشم انسان) اهمیت دارد نه به دلیل بزرگنمایی. در واقع چشم انسان کمتر از یک سانتیمتر مربع برای جذب نور (در واقع عصبهای حسی برای احساس نور) دارد. پس اگر قطر شیئی تلسکوپی مثلا 10 سانتیمتر باشد، بیشتر از سی برابر چشم آدم نور جذب می‌کند. این باعث می‌شود که اجرام خیلی کم نورتر هم دیده شوند.

پس هر چه قطر شیئی بزرگتر باشد، تلسکوپ بهتری خواهیم داشت. مشکلی که در این بین وجود دارد این است که شیشه‌هایی را که به عنوان شیئی استفاده می‌شود، نمی‌شود از یک حدی بزرگتر ساخت. خود شیشه ، نور زیادی را جذب می‌کند و تا اندازه‌ای باعث تجزیه نور هم می‌شود. هر چند که با کمک راه حلهایی توانسته‌اند عدسیهای بزرگی را تراش بدهند، اما باز هم این کار محدودیت زیادی دارد. اسحاق نیوتن اولین کسی بود که راه حلی برای این مشکل پیدا کرد.