قسمتی از این مجموعه:
معمول‌ترين گونه‌هاي تحت تأثير اين پديده پنگوئن‌ها، [1] اردك‌هاي غواص و مرغابي درياي‌اند[2]. اين پرندگان بيشتر وقت خود را بر روي سطح آب صرف كرده در نتيجه تحت تأثير نفت شناور قرار گرفته و چون بيشتر از اينكه پرواز كنند در آب فرو مي‌روند ديگر قادر به بازگشت به سطح آب نخواهند بود. آلودگي نفتي براي انسان نيز خطراتي را در پي دارد. نتيجه‌گيري شده كه اين تركيبات در بافت‌هاي موجودات زنده دريايي تجمع يافته و به طور آهسته از بدن حيوانات دفع مي‌شوند در نتيجه مصرف كنندگان انساني اين ماهيان در معرض مقادير زيادي از اين مواد سرطان‌زا مي‌گيرند. اثرات كوتاه مدت: كه نتيجه آن ايجاد مسموميت ناشي از نفت است. اثرات مسموميت فوري و در كوتاه مدت (چند دقيقه تا چند ساعت) بعد از تمامي منجر به مرگ مي‌شود. صدمات تجاري آلودگي نفتي: با توجه به اينكه تخم و لارو ماهيان نسبت به بالغين در برابر مواد سمي حساس‌تر بوده و از آنجا كه اين حيوانات قادر به فرار نيستند آسيب پذيرترند غلظت‌هاي بالاي مواد نفتي بر روي ذخاير ماهي كه پايه و اساس شيلات است اثر مي‌گذارد. اكثر تأثيرات مضر نفت بر روي ذخاير ماهي كه پايه و اساس شيلات است اثر مي‌گذارد. اكثر تأثيرات مضر نفت بر روي شيلات مرتبط با صيد صدف‌ها در آبهاي كم عمق تا ناحيه جزر و مدي بوده و اين صدمه براي چندين سال پايدار مي‌ماند. علاوه بر فقدان و مرگ و مير ماهيان و صدف‌ها ضرر تجاري ناشي از تغيير بو و مزه هم بسيار اهميت دارد كه حداقل تأثير آن صدمه به بازار است ماهيان چرب مانند ماهي آزاد سريعتر از گونه‌هاي بدون چربي تغيير طعم مي‌دهند
