واحدهاي تجاري به منظور توليد وفروش كالا خدمات ، در انواع مختلف دارائيها پولي (وجوه نقد، حسابها واسناد دريافتي)، دارائيهاي مولد مشهود (ماشين آلات و تجهيزات زمين ) ودارائيهاي نامشهود (حق اختراع، حق امتياز، علائم تجاري وسرقفلي) سرمايه گذاري مي كنند. علاوه بر اين، واحدهاي تجاري ممكن است وجوهي را صرف خريد سهام واوراق بهادار ساير واحدهاي تجاري نمايند كه حسب مورد به سرمايه گذاريهاي بلند مدت ياكوتاه مدت طبقه بندي شود.موضوع بحث اين نشريه،سرمايه گذاري بلندمدت درسهام واوراق بهادارواحداي تجاري است.
مبناي تفكيك و تمايز بين سرمايه گذاريهاي كوتاه مدت وبلند مدت كه هر دو به عنوان دارائي در تراز نامه طبقه بندي مي شوند ، در واقع ماهيت وهدف سرمايه گذاري است . آن گروه ازسرمايه گذاريها كه به سهولت قابل فروش است ومي توان آن را بدون اين كه خللي در روابط تجاري پديدار شود يا لطمه اي به كار آئي عملياتي واحد تجاري وارد آيد به فروش رساند ، به عنوان دارئيهاي جاري طبقه بندي مي شود . سرمايه گذاريهائي كه به منظور ايجاد ارتباط ومناسبات عملياتي وتجاري با ساير واحدها انجام مي گيرد به عنوان سرمايه گذاريهائي بلند مدت طبقه بندي مي شود . علاوه بر اين ، آن گروه از سرمايه گذاريها كه قابليت فروش سريع ندارد ، هر چند موجب ايجاد وبسط روابط عملياتي وتجاري با ساير واحدهاي تجاري نمي شود ، نيز مي تواند به عنوان سرمايه گذاري بلند مدت معمولا در ترازنامه بعد از دارئيهاي جاري اما قبل از اموال ، ماشين آلات ، وتجهيزات وتحت سر فصل جداگانه اي به همين نام (سرمايه گذاريهاي بلند مدت) ارائه مي شود .