مبانی نظری جوانان روستایی و اشتغال کشاورزی

مقدمه  

جوانان از مهم ترین نیروهای توانمند، غیر قابل انکار و منابع یک کشور هستند و می توانند به توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور کمک کنند. علاوه بر تعداد زیاد جوانان، آنان پر انرژی و شجاع هستند و به شمار ایده های جدیدی می باشند که می توانند به تغییرات توسعه اقتصادی اجتماعی، در صورتی که به خوبی هماهنگ و درگیر در فعالیت های اقتصادی کشور شوند پاسخ دهند(مسیگوا و کیپشا،2013). به طور کلی، جوانان دارایی هایی هر کشور هستند. آن ها نه تنها قانونی به عنوان رهبران آینده در نظر گرفته شده اند، بلکه آن ها بزرگترین سرمایه ها برای توسعه یک کشور هستند. سرمایه گذاری بر روی جوانان تنها راه برای حصول اطمینان از رشد و توسعه آینده هر کشوری است(ایمه،2013) و امروزه اشتغال جوانان برای هر کشوری در جهان از اهمیت خاصی برخوردار است (اودهیمبو،2006). بخش كشاورزی از نظر توان اشتغالزایی دارای اهمیت ویژه ای می باشد به طوری كه ملور( 2003) در مطالعه خود نشان می دهد كه در حدود دو سوم رشد فرصت های شغلی به طورمستقیم و غیر مستقیم به بخش كشاورزی برمی گردد(سلامی و انصاری،1388). به عقیده هال (2013) شرکت جوانان در بخش کشاورزی در بسیاری از کشورهای در حال توسعه بسیار پایین است، اساسا به این دلیل که این بخش به دلیل ریسک، بی کفایتی، هزینه و ماهیت کار فشرده غیرجذاب است(تیجانی، 2014). از این رو تاثیر مهاجرت روستا به شهر در میان جوانان بر کشاورزی و توسعه روستایی را نمی توان نادیده گرفت(پام، 2014). بنابراین اشتغال جوانان و رابطه آن با توسعه پایدار روستایی و کشاورزی موضوعی است که به طور روزافزون مورد توجه کشورهای در حال توسعه و جوامع بین المللی قرار گرفته است(همتی و همکاران، 1386).

- جوان و جوانی

بنا به گفته گوبلی(1996) تا به حال تعریف جامعی از واژه ی جوان ارائه نشده است. این واژه به شکل های گوناگون مورد بحث قرار گرفته است. گاهی به عنوان یک گروه سنی خاص، گاهی به عنوان مرحله ای از زندگی و گاهی نیز نوعی نگرش تلقی شده است. در کشورهای گوناگون دامنه سنی مختلفی را برای این موضوع در نظر گرفته اند(ابدی و زمانی، 1386). بنا به تعریف سازمان ملل متحد قشر جوان كسانی هستند كه در گروه سنی ١٥ تا ٢٤ سال قرار دارند(بات و همکاران، 2011). شینگی نیز در کتابش به نام" آموزش، شغل و چشم انداز اجتماعی" جوان را دامنه ی سنی 13 تا 15 سال قرار می دهد. همچنین فائو در برنامه ریزی های جهانی خود دامنه ی سنی 10 تا 25 سال را جوان می نامد (ابدی و زمانی، 1386). در حالی که کشورهای مشترک المنافع جوانان را 15 تا 29 سال می دانند. همچنین برای اهداف سیاسی، محدوده سنی می تواند حتی گسترده تر باشد. به گفته مکاندری (2000)در برخی از کشورهای آفریقایی مانند غنا، کنیا و تانزانیا تعریف مورد استفاده برای اهداف سیاسی بین 15 سال تا 35 سال، در نیجریه، آن را به محدوده 12 تا 30 سال و سیاست ملی جوانان آفریقای جنوبی جوانان به عنوان یک فرد بین سنین 14 تا 35 سال تعریف می کند(بوسومپم و همکاران، 2011). همچنین به گفته ایمه جوان (مرد یا زن) بالاتر از ده اما زیر سی سال سن دارند(ایمه،2013).