مبانی نظری خود نظم بخشی رفتار ، الگوهای یادگیری (فصل دوم تحقیق)
مشخصات این متغیر:
منابع: دارد
پژوهش های داخلی و خارجی: دارد
کاربرد این مطلب: منبعی برای فصل دوم پایان نامه، استفاده در بیان مسئله و پیشینه تحقیق و پروپوزال، استفاده در مقاله علمی پژوهشی، استفاده در تحقیق و پژوهش ها، استفاده آموزشی و مطالعه آزاد، آشنایی با اصول روش تحقیق دانشگاهی
نوع فایل:wordوقابل ویرایش
الگوهای یادگیری خودنظم بخشی
الگوی کرنو
كرنو (1994) یادگیری خودگردان را مشاركت فعالانه فرد در هدفگزینی و كنترل راهبردها و فرایندهای یادگیری، هنگام درگیری با تكلیف یادگیری تعریف میكند. او مفهوم یادگیری خود گردان را مجموعهای از راهبردهای یادگیری تعریف میكند كه یادگیرنده میتواند برای مواجهه با نیازهای یك تكلیف به صورت مؤثر و انعطاف پذیر به كار ببرد (خانی، باقری و دانشیار، 1392). كرنو دو فرایند، اكتساب و تبدیل و پنج راهبرد، چارهجویی، نظارت، انتخاب، پیوند دادن و برنامهریزی را برای توصیف درگیری شناختی مشخص كرد. تركیبهای كاربرد بالا و پایین دو فرآیند در تكلیف چالش انگیز در یك محیط آموزشی چهار شكل از درگیری شناختی را تعیین میكند. فرآیند اكتساب، چاره جویی و نظارت را شامل میشود و فرآیند تبدیل، راهبردهای انتخاب كردن، پیوند دادن و برنامهریزی را شامل میشود. كرنو، خود تنظیمی را پیشرفتهترین شكل یادگیری شناختی دانسته است. دیگر شكلهای كاربرد فرآیندها عبارتند از تكلیف محور ( اكتساب پایین ، تبدیل بالا) ، مدیریت منابع ( اكتساب بالا، تبدیل پایین) و یادگیری دریافتكننده (اكتساب پایین، تبدیل بالا). الگوی كرنو، یك ارتباط فراشناختی را میان دو فرآیند تصور كرد؛ فرآیند اكتساب به صورت فراشناختی، فرآیند تبدیل را در جریان پردازش اطلاعات كنترل میكند.
علوم انسانی