مبانی نظری درمان شناختی رفتاری

(فصل دوم تحقیق)

مشخصات این متغیر:

منابع: دارد

پژوهش های داخلی و خارجی: دارد

کاربرد این مطلب: منبعی برای فصل دوم پایان نامه، استفاده در بیان مسئله و پیشینه تحقیق و پروپوزال، استفاده در مقاله علمی پژوهشی، استفاده در تحقیق و پژوهش ها، استفاده آموزشی و مطالعه آزاد، آشنایی با اصول روش تحقیق دانشگاهی

نوع فایل:wordوقابل ویرایش

 

درمان شناختی- رفتاری

    اصطلاح رفتار درمانی شناختی[1]، نخستین بار در ادبیات علمی میانه‌ی دهه 1970 به ‌كار

رفت و مبانی تجربی رویكردهای شناختی-رفتاری به مسایل روانی به ابتدای قرن حاضر بر می‌گردد. در زمان نسبتاً كوتاهی پس از آن، رفتار درمانی شناختی به یك روان‌درمانی پیشرو در اكثر كشورهای غربی تبدیل شد. درمان­های شناختی– رفتاری شامل راهبردهایی هستند كه به منظور تغییر تفكر، نگرش، ادراك و رفتار افراد مسئله دار طراحی شده اند. درمان شناختی- رفتاری، اساساً رویكردی است كه استفاده از آن برای درمان گروه وسیعی از اختلال های روانی مورد توجه و حمایت نظری و تجربی فراوانی قرار گرفته است. در این رویكرد که روش های شناختی و رفتاری در كنار هم به كار می­روند، بر شناسایی باورهای نادرست، منفی و غیرمنطقی تأثیرگذار بر عواطف و رفتارهای بیماران و اصلاح این باورهای زیربنایی با استفاده از فنون شناختی و رفتاری تأكید می شود. درمان شناختی– رفتاری را  می توان هم در موقعیت های درمان فردی و هم در موقعیت های درمان گروهی بكار گرفت و به نتایج خوبی دست یافت(به نقل از خدایاری فرد، 1389).  

    اساساً درمان شناختی- رفتاری از تلفیق دو رویكرد رفتار درمانی و رویكرد شناختی پدید آمده است. امروزه این رویكرد نظریه و نگرش های نسبتاً متفاوتی را در خود جای داده است كه تنها وجه مشترك آنها، توجه به نقش واسطه ی فرایندهای شناختی در پردازش اطلاعات و بروز واكنش فرد به محرك هاست. این رویكرد از اصطلاحات و مفاهیمی استفاده می كند كه به نحوی در چارچوب رفتاری معنا پیدا می­كنند و قابل ارزیابی و سنجش تلقی می­شوند(اصلانی و همکاران، 1386).

علوم انسانی