مبانی نظری مدیریت دانش

مبانی نظری مدیریت دانش (فصل دوم تحقیق)

تاریخچه مدیریت دانش

تعداد زیادی از تئوریسین‌های مدیریت دانش تكامل بحث مدیریت دانش را به عهده داشتند و توزیع نموده‌اند كه در میان آنان برجستگانی همچون پیتر دراكه، پاول استرلوس و پیتر سنگه از آمریكا را می‌توان نام برد. دراكه و استرلوس من بیشتر در زمینه اهمیت ارتقا اطلاعات و دانش ساده به عنوان منابع سازمانی، و آقای سنگه با تمركز بر روی سازمان‌های یاد گیرنده ابعاد فرهنگی مدیریت دانش را بوجود آورده‌اند.

تعداد دیگری از دانشمندان وابسته به نشریه تجارت هاروارد[1] حقایق دیگری از مدیریت دانش را آشكار می‌كند. در حقیقت دانشمند معروف آقای لئونارد بارتون توانست موردكاری قابل توجهی را از شركت استیل چاپارل ارائه دهد، شركتی كه راهبردهای موثری را در زمینه مدیریت دانش تا اواسط دهه 1970 مورد بررسی و تحقیقات مقاله شده و مستندات خود را با عناوین بهار زیبا از دانش و ساختن منابع نوآوری در مجله ذكر شده به چاپ رسانید.

در اواسط سال 1980 اهمیت دانش به عنوان دارایی رقابت در بین سازمانها مشهور گردید. و این در حالی بود كه علم اقتصاد كلاسیك هنوز در رابطه با روشها و متدهای مدیریت آن دارای نقصان بود و هنوز برای برخی از سازمان‌ها، این غفلت وجود دارد.

فناوری كامپیوتر باعث شده اطلاعات با سنگینی و فراوانی آغاز به كار كند كه این امر تنوع قابل توجهی در محدوده كامپیوتر ایجاد می‌كند و بدین ترتیب این فناوری خود قسمتی از راه حل مورد نظر برای شكل‌گیری مدیریت دانش گردید. سیستم مدیریت دانش به عنوان یك وسیله پیش منظور كه توسط راب اكسین و دان مك كداكن مطرح گردید.

نهایتا مثال برجسته طراحی وب در طول یك دهه به مسیر شكل‌گیری مدیریت دانش كمك نمود. در سال 1980 توسعه سیستم‌های مدیریت دانش بوجود آمدند كه با استفاده كارهای انجام شده در زمینه هوش مصنوعی و سیستم‌های هوشمند باعث شدند تا مفاهیم تازه‌ای به عنوان دانش اكتسابی[2]، مهندسی دانش[3]، سیستم‌های بر پایه دانش[4] و هستی شناسی بر پایه كامپیوتر به جهان عرضه شود.

در سال 1991 و برای اولین بار مطالبی درباره مدیریت دانش در مراكز انتشاراتی مشهور به چاپ رسید. شاید بتوان گفت كه وسیع‌ترین كار تحقیقاتی در زمینه مدیریت دانش تا امروز در سال 1995 توسط آقایان كوجیه و نافوكا، هیروتاكاتاكی شی در سازمان خلق دانش بنام "چگونه شركت‌های ژاپنی نوآوری و پویایی را به وجود می‌آورند؟" صورت پذیرفته است (عطافر، 1385).

دانش نخستین منبع راهبردی برای شركت‌ها در قرن 21 است. پژوهشگران و متخصصان تلاش می‌كنند دریابند، چگونه منابع دانش به صورت موثری گردآوری و مدیریت شود تا بتوان به عنوان مزیتی رقابتی از آن استفاده كرد. بنابراین قبل از اقدام به مبادرت بر اجرای طرح‌های مدیریت دانش، سازمان‌ها نیازمند ارزیابی زیر سیستم‌های سازمانی و منابع موجود خود هستند تا مهمترین و بهترین راهبرد مدیریت دانش را برای خود شناسایی كنند.