جنگها با توجه به معیارهای مختلف به انواع متفاوتی تقسیم میشوند. مثلاً بر اساس توازن قوا، به جنگ عادلانه و غیر عادلانه، بر اساس مقیاسهای جغرافیایی به جنگهای محلی، منطقهای، فرامنطقهای و جهانی، با توجه به نوع تاکتیک، به منظم (کلاسیک) و نامنظم (چریکی)؛ بر اساس نوع سلاح به هستهای و غیرهستهای تقسیم میشوند.
در یک تقسیم کلی و با توجه به ابزارهای به کار گرفته در جنگ و همچنین هدف اصلی از آن، میتوان جنگها را به سه نوع تقسیم کرد: جنگهای سخت (Hard War)، جنگهای نیمهسخت (Simi hard war) و جنگهای نرم (Soft War).
پرفسور حمید مولانا در کتاب «اطلاعات عالمگیر و ارتباطات جهانی» در سال ۱۹۸۶ قدرت نرم را به قدرت بر شکلدهی و تغییر ایدهها و ترجیحات طرف مقابل تعریف کرد.
جوزف نای: قدرت نرم را به «توانایی شکلدهی ترجیحات دیگران» تعریف کرد. جوزف نای قدرت سخت را به «قدرت برای اجبار» و قدرت نرم را به «قدرت برای جذب و اقناع» تعریف میکند.
«جنگ نرم، استفاده دقیق و طراحی شده از تبلیغات و دیگر اعمالی است که منظور اصلی آن تاثیرگذاری بر عقاید، احساسات، تمایلات و رفتار دشمن، گروه بی طرف و یا گروههای دوست است به نحوی که برای برآوردن مقاصد و اهداف ملی پشتیبان باشد»
علوم سیاسی