چکیده:
تاریخچه هواشناسی در ایران
مطالعهٔ و بررسی جو همیشه مورد نظر دانشمندان ایرانی بوده است ، از این رو خیلی از دانشمندان نجوم در آثار خود بخشی را به مسائل جوی اختصاص داده اند .
مطالعهٔ و بررسی جو همیشه مورد نظر دانشمندان ایرانی بوده است ، از این رو خیلی از دانشمندان نجوم در آثار خود بخشی را به مسائل جوی اختصاص داده اند .محمد بن ذكریای رازی ، ابن سینا ، حكیم عمر خیام ، ابوریحان بیرونی و انوری شاعر معروف از شخصیتها و دانشمندان ایرانی بوده اند كه پیرامون پدیده های جوی مطالبی در آثار خود به یادگار گذاشته اند .
فعالیتهای منظم هواشناسی اولین بار با اندازه گیری عناصر جوی توسط سفارتخانه های انگلیس و روس در تهران و مناطق نفت خیز جنوب كشور شروع شد كه این اطلاعات صرفاً به بایگانی كشورهای مربوطه منتقل شده و احتمالاً در برنامه های تحقیقاتی آنها مورد استفاده ویژه قرارگرفته است. درس هواشناسی در سال ۱۲۹۸ در برنامه درسی مدرسه برزگران منظور شد كه این درس توسط معلمان فرانسوی تدریس می شد و در همان محل اولین سكوی هواشناسی احداث شد كه در آن دمای هوا و رطوبت نسبی و میزان بارندگی اندازه گیری می گردید .
این ایستگاه در سال ۱۳۰۸ كامل شد و اكثر عناصر جوی را دیده بانی می كرد بتدریج در اثر نیاز شدید بخشهای كشاورزی و آبیاری تعدادی ایستگاه نیز بر حسب ضرورت در نقاط مختلف كشور تاسیس گردید كه مسؤولیت آن با بنگاه مستقل آبیاری وابسته به وزارت كشاورزی وقت بود . بعد از جنگ جهانی دوم نیروهای متفقین برای سلامت پرواز هواپیماهـای خودی واحد كوچك هواشناسی دایر كردند كه نیازهــــای هواشناسی بخش هواپیمایی آنها را تامین می كرد در ایــــن زمان بنگاه مستقل آبیاری وزارت كشاورزی اقدام به تربیت یك گروه دیده بان هواشناس نمود كه این دیده بانان در سال ۱۳۲۷ فارغ التحصیل و در ایستگاه های هواشناسی مشغول به كار شدند .
جغرافیا