مقدمه
آنچه به روان درمانگری پویشی فشرده و کوتاه مدت ماهیت فنی و مشخص می بخشد، فرمول بندی شدن و داشتن دستورنامه (Protocol) برای فرآیند درمانگری، به خصوص مصاحبه اول با بیمار است. این فرآیند به مراحل مشخصی قابل تقسیم است و هر مرحله با مداخله ای خاص از سوی درمانگر و پاسخی خاص از سوی بیمار مشخص می شود . این فرآیند را دوانلو توالی پویشی (Dynamic sequence) نامیده است.
توالی پویشی رویه ای است که از طریق آن درمانگر امکان بازگشایی ناهشیار را در بیمار ارزیابی و فرآیند حرکت درمانگری را هدایت می کند. دوانلو به صورت شهودی به این فن دست یافت و تنها پس از بازنگری مصاحبه هایش بود که توانست به توصیف نظری آنچه در مصاحبه انجام می دهد بپردازد .
یکی از تفاوت های عمده فنون سنتی روان پویشی و فن درمانی دوانلو این است که قدرت محرکه مصاحبه در فن بازگشایی ناهشیار بیشتر در دست درمانگراست تا بیمار. در هر دو روش این فرآیند از تعامل دو نفر تشکیل شده است، اما در فنون سنتی توالی حرکت به ترتیب عبارت است از : مواد کار (materials)، تفسیر و پاسخ؛ در حالی که در توالی پویشی حرکت عبارت است از: مداخله فعال، پاسخ، و به دنبال آن مداخله فعال دیگری از سوی درمانگر. در این روش بر تجربه فرا رونده Ongoing بیمار از تعامل با درمانگر در حین مصاحبه بسیار تاکید می شود . از این روی هر قسمت از درمان از مجموعه ای مداخله و پاسخ تشکیل شده است که در نهایت به شکست مقاومت و ورود درمانگر و بیمار به هسته پویشی و ناهشیار اختلال منجر می شود.
فهرست مطالب
| قيمت فايل: | 10000 تومان |
|---|---|
| تعداد اسلايدها: | 44 |
| خريد فايل پاورپوينت |