پیشینه و مبانی نظری مدیریت پایدار شهری با تاکید بر مشارکت شهروندان

پیشینه و مبانی نظری  مدیریت پایدار شهری با تاکید بر مشارکت شهروندان

جزئیات:

توضیحات: فصل دوم پژوهش کارشناسی ارشد و دکترا (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)

همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه

توضیحات نظری کامل در مورد متغیر

پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه

رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب

منبع : انگلیسی و فارسی دارد (به شیوه APA)

2-1-مقدمه 9

2-1-1-مفهوم حکمرانی 9

2-1-3-حکمرانی شهری 9

2-1-4-گذار از حکومت شهری  به حکمرانی شهری 11

2-1-5-اهداف حکمرانی شهری 12

2-2-مدیریت شهری: 13

2-2-1-مدلهای مدیریت شهری 14

2-2-2-تعریف حكومت محلی و سازمان محلی 15

2-2-3-انواع سازمان های محلی 15

2-3-جایگاه محوری شهرداریها در نظام مدیریت شهری 16

2-3-1-مدیریت مشارکتی: 18

2-4- مشارکت: 20

2-4-1-نظریه وکالتی: 22

2-4-2-نظریه مشارکتی: 22

2-4-3-نظریه پایه برنامه ریزی مشارکتی 23

2-4-4-ویژگی ها و مراتب مشارکت 24

2-4-5-دیدگاه های نظری درباره مشاركت: 24

2-4-6-مصادیق مختلف مشاركت: 24

2-4-7-عناصر ( اركان ) اساسی مشاركت: 25

2-4-8-موانع مشاركت: 25

2-4-9-ویژگی های مشاركت: 26

2-4-10-انواع مشارکت 27

2-4-11-نظریه های رایج در زمینه مشارکت 28

2-5-شهروند، شهروند مداری و جایگاه آن در حقوق شهری 30

2-5-1-شهروندی و فلسفه وجودی آن 30

2-5-2-ساز و کار رابطه شهروندی-شهرداری: حقوق و وظایف متقابل 32

2-5-3-مفهوم و حقوق شهروندی در ایران 33

2-5-4-غیبت شهروندی در قوانین شهری ایران 35

2-6-1-توسعه پایدار شهری 37

2-6-2-اهداف ،ابعاد و اصول توسعه پایدار 37

2-6-3-مقیاس محلی توسعه پایدار 38

2-6-4--شاخصهای توسعه پایدار 38

2-6-5-شاخص اقتصادی 38

2-6-6-شاخص کالبدی 38

2-6-7-نظریه توسعه پایدار شهری 39

2-6-8-نظریه توسعه پایدار و مدیریت شهری 40

2-7-پایداری شهری و مدیریت شهری پایدار 43

2-8- مفهوم توسعه 45

2-8-1- دیدگاههای نظری توسعه 45

2-8-2-مولفه‌های اصلی برای توسعة پایدار عنوان شده است: 46

2-8-3-سیستم متعامل در توسعة پایدار 46

2-8-4-رویكرد سیستمی و توسعة پایدار 47

2-9-نظریه توسعة پایدار شهری 48

2-11- مجموعه پروژه‌های انجام شده در شهرداری تهران در زمینه مشارکت شهروندی 51

2-11-1- پروژه شهر سالم 51

2-11-2- طرح شهردار مدرسه 51

2-11-3-طرح غنچه‌های شهر 52

2-11-4- طرح شورایاری محلات 52

2-11-5-طرح برنامه های اوقات فراغت شهرداری تهران با الگوی مشارکت مردمی 53

2-12-سرمایه اجتماعی 54

2-13- الگوهای مشارکت شهروندی مدیریت شهری در كشورهای پیشگام 56

2-14-طراحی الگوی مشارکت شهروندان در امور شهری ...........................................................56

2-1-مقدمه

حکمرانی و حکمرانی خوب مفاهیمی هستند که امروزه در علوم سیاسی،  امور دولتی و  بویژه مدیریت توسعه مطرح و به کارگرفته می­شوند. این مفاهیم در کنار مفاهیمی دیگر مانند دموکراسی، جامعه متمدن، مشارکت شهروندان، حقوق بشر و توسعه اجتماعی و پایدار معنی می­یابند. بنابراین با توجه به موضوعیت یافتن این مفاهیم و ضرورت توجه به آن­ها به دلیل تغییرات مستمر جوامع و ارتباط آن­ها با یکدیگر، تعیین سطوح به­کارگیری و متولیان جاری سازی آن اهمیتی قابل توجه دارد. به همین دلیل ایجاد تمایز و تعریف دقیق هر یک از مفاهیم حکومت، حکمرانی، حکمرانی خوب و مدیریت در دو سطح کشور و شهر می­تواند به طور اعم نقش هر یک از عاملان اصلی و به طور اخص نقش و مسولیت مدیران شهری را مشخص کند و بر اساس آن، امکان تعیین الگوی مناسب و ایجاد زیرساخت­های لازم برای مدیریت شهر و بهره­گیری از مزایای حکمرانی خوب شهری در سایه سازماندهی مناسب فراهم آید.

2-1-1-مفهوم حکمرانی

اصطلاحات حکمرانی و حکومت، دارای مفاهیم محض و تخصصی بوده که بعضاَ فارغ از مفهوم، معمولاً جایگزین یکدیگر به کار می­روند. اما قدمت حکمرانی به تاریخ تمدن بشری برمی­گردد. واژه حکمرانی از لغت یونانی (Kybernan) و (Kybernetes) گرفته شده و معنی آن هدایت کردن و راهنمایی کردن و یا چیزها را در کنار هم نگه‌داشتن است. در حالی که مفهوم حکومت دلالت بر واحد سیاسی برای انجام وظیفه س سیاستگذاری داشته و برجسته­تر از اجرای سیاست­ها است. پس می­توان گفت واژه حکمرانی اشاره به پاسخگو بودن هم در حوزه سیاستگذاری و هم در حوزه اجرا دارد (شریفیان ثانی، 1380،ص،149)

حکمرانی طی دهه 1990 میلادی، به یکی از واژه های محوری علوم اجتماعی، به ویژه در حوزه نظریه سیاسی، علوم سیاسی و جغرافیایی انسانی تبدیل شده­است. بنابراین حکمرانی را  می­­توان کنش، شیوه یا سیستم اداره دانست که در آن مرزهای بین سازمان­ها و بخش عمومی و خصوصی در سایه یکدیگر محو می­شوند. جوهره حکمرانی به وجود روابط متعامل بین و درون حکومت و نیروهای غیرحکومتی اشاره دارد(برک پور؛ اسدی1388،ص،18)

2-1-3-حکمرانی شهری

حکمرانی شهری، طبق تعریف زیست بوم سازمان ملل[1] عبارت است از مجموع روش­های برنامه‌ریزی و مدیریت عمومی شهر از سوی افراد، نهادهای عمومی و نهادهای خصوصی و نیز فرایند مستمری است که از آن طریق، منافع متضاد یا متعارض با یکدیگر همراه شده و زمینه همکاری و کنش متقابل فراهم می­آید. طبق این تعریف حکمرانی شهری، هم نهادهای رسمی و هم اقدامات غیررسمی و سرمایه اجتماعی شهروندان را در برمی‌گیرد(2006 UN-HABITAT,).

بعلاوه نباید از نظر دور داشت تحقق سبک و شیوه مدیریت امور محلی و شهری که از آن به عنوان حکمرانی یاد می شود منوط به شکل گیری یک مجموعه روابط رسمی و ساختارهایی از قبیل قانون مداری، چارچوب­های حقوقی مدون و مشخص، تعریف و تعیین حدود رژیم­های سیاسی، تعیین سطوح تمرکززدایی و فراهم کردن زمینه مشارکت­های همگانی در امور تصمیم گیری راجع به خط‌مشی‌هاست (اکبری، 1381، ص136)

حمکرانی شهری بر خلاف مدیریت شهری، فرایندی مدیریتی است که به اتخاذ و حفظ زیربناها و خدمات شهری می‌پردازد. حکمرانی شهری فرایندی کاملاً سیاسی در نظر گرفته میشود (شریفیان ثانی، 1380، ص،9) و از آنجا که حکمرانی یا حاکمیت شهری، وظیفه به اجرا در آوردن تصمیمات و سیاست‌های عمومی در جهت منافع عامه را دارد (پاداش و همکاران، 1386،ص،4) به عنوان فرایند مشارکتی توسعه، تعریف می­شود و به موجب آن همه ذینفعان شامل حکومت، بخش خصوصی و جامعه مدنی تمهیداتی را برای حل مشکلات شهری فراهم می­آورند که نتیجه آن رفع ناپایداری توسعه شهری، رفع ناپایداری­ها از بدنه نهادهای مدیریتی، برنامه­ریزی شهری، کارآمد سازی و مسئولیت پذیری بیشتر در اداره امور شهری و تفویض قدرت، وظایف و صلاحیت­ها به حکومت­ها و سایر ذی­نفعان محلی خواهد بود(لاله­پور،1386،ص68) بنابراین حکمرانی شهری را می­توان فرایندی دانست که بر اساس کنش متقابل میان سازمان­ها و نهادهای رسمی اداره شهر از یک طرف و سازمان­های غیردولتی و تشکل‌های جامعه مدنی از طرف دیگر شکل می‌گیرد.

[1] .UN-HABITAT