طراحی سازههای فضاکار
طراحی سازههای فضاکار شامل فرایندهای انتخاب شکل شبکه، اندازهها، مشخصات مکانیکی اعضای شبکه، تعیین کنشهای مؤثر بر آن، تعیین شرایط مرزی و تحلیل رفتار سازه فضاکار است. طراحی سازههای فضاکار را میتوان بر اساس ترکیب قانع کنندهای از محاسبات فنی سازه شامل محاسبات تحلیلی نظری، عددی و شیوههای شناخته شده طراحی سازهها و در عین حال بررسیهای تجربی (آزمایشهای محلی و آزمایشگاهی) به نتیجه رساند.
روشهای طراحی فرم هندسی سازههای فضاکار
طراحی مجموعه سازههای فضاکار شبکهای را میتوان از کل به جزء یا از جزء به کل به عمل آورد.
طراحی سازه فضاکار شبکهای از کل به جزء
طراحی سازه فضاکار شبکهای از کل به جزء به مفهوم اختیار فرم کلی سازه و تقسیمبندی آن به واحدهای شبکهای یا اعضایی است. که به طور معمول و ترجیحی تکرار شونده بوده و فرم کلی سازه را به صورت شبکهای ارایه مینمایند.
طراحی از کل به جزء به ویژه در صورت امکان بهرهگیری از واحدهای تکرار شونده با تنوع محدود در بخش اعظم سازه، ضمن ایجاد فرم هندسی مورد نظر، مزایای تولید انبوه صنعتی را نیز در بر خواهد داشت. در حالت طراحی از کل به جزء، احتمال دارد در حوالی تکیهگاهها، به منظور ارضای شرایط سرحدی، نیاز به تغییراتی در واحدها یا اعضای سازه وجود داشته باشد.
روش تقسیمبندی از کل به جزء برای فرمهای با سطوح نمادین از نوع تخت، استوانهای، مخروطی و کروی (چندوجهی) به سادگی صورت میپذیرد. نحوه همبندی اعضا و واحدهای شاخص در مورد سطوح دارای انحنای مضاعف به طور طبیعی پیچیدهتر خواهد بود.
طراحی سازه فضاکار شبکهای از جزء به کل
در طراحی از جزء به کل، واحدهای مبنا اختیار و با همبندی آنان به منظور ارضای ملزومات طرح، فرم هندسی مجموعه سازه فضاکار حاصل میشود. در حالت طراحی از جزء به کل، در مواردی که فرم اولیه هندسی پیچیده است، نمیتوان به طور دقیق با سرهمبندی واحدهای شاخص اولیه، به فرم مورد نظر دست یافت. ولی در اغلب موارد میتوان با تنوع محدودی از واحدهای تکرار شونده، برای ارضای ملزومات طرح، به میزان کافی به آن نزدیک شد. ایجاد یک سطح پیچیده با چنین واحدهایی گاه امکانپذیر نخواهد بود، ولی در عوض با سرهمبندی واحدها میتوان به فرمهایی دست یافت که از پیش تعیین نشدهاند.
کاربران عزیز توجه داشته باشید هنگام دانلود فایل از مرورگر internet explorer استفاده نکنید تا با مشکل روبه رو نشوید.
عمران و ساختمان