پاورپوینت ستون مرکب فولادی – بتنی

استفاده از بتن به همراه فولاد در سازه‌ها می‌تواند نقش مؤثری در بهبود رفتار سازه یعنی افزایش مقاومت و شكل پذیری، ایفا نماید. در بسیاری از موارد در سازه‌های فولادی که ضوابط شكل پذیری قابل ملاحظه را ارضا نمی‌کنند، استفاده از بتن در ستون‌ها و به کار بردن قشر بتنی فوقانی در آنها همراه با آرماتور بندی مناسب، در ارتقاء رفتار لرزه‌ای با جلوگیری از کمانش‌های جزئی و کلی، تأمین دیافراگم مؤثر، بهبود جریان انتقال تنش‌ها، جایگزینی به عنوان ورق پیوستگی، کاهش اعوجاج ناحیه پانلی، بهبود قابل ملاحظه رفتار و عملكرد اتصال، تأمین یكپارچگی و انسجام سیستم برای مقابله با گسیختگی پیشرونده و تأمین مقاومت جانبی با شكل پذیری مطلوب، میسر خواهد بود.

اثرات استفاده از بتن در سازه فولادی

برای مطالعه اثرات استفاده از بتن در سازه فولادی، بهترین روش مدل کردن اتصالات است. زیرا اولاً مدل کردن کل سازه کاری دشوار و کم فایده است و ثانیاً مدل کردن سایر اجزاء سازه نمی‌تواند به خوبی اثرات استفاده از بتن را در تقویت سازه، نشان دهد. ولی به این علت که اتصال حساس‌ترین قسمت سازه است و روش به کار گرفته شده که شامل استفاده از بتن در داخل ستون، استفاده از سخت کننده در ستون، استفاده از قشر بتنی در کف و … است. اثر خود را بر روی اتصال خواهد گذاشت، لذا مدل کردن اتصال و بررسی رفتار آن بیانگر رفتار سازه است. برای مدل کردن اتصال، پیچیدگی‌های زیادی وجود دارد. با توجه به اینكه اتصال به عنوان یك جزء سازه مورد بررسی قرار می‌گیرد، بایستی اندرکنش سایر اجزاء سازه نیز با آن منظور شود. چرا که اگر اتصال بدون اعمال شرایط سازگاری با سایر قسمت‌های سازه یعنی تیر، ستون و … مورد بررسی قرار گیرد، نمی‌توان مدعی شد که اتصال مدل شده، رفتار کاملاً مشابهی با اتصال واقعی دارد. لذا لازم است که شرایط بارگذاری، شرایط تكیه گاهی و شرایط مرزی طوری دیده شود که اتصال در تقابل با سایر اجزا دیده شود.
یكی از حساس‌ترین تصمیماتی كه طراح سازه بایستی مد نظر قرار دهد، انتخاب نوع مصالح مصرفی در سازه است. این تصمیم در بسیاری از اوقات تابع نوع سازه، مسایل مالی و همچنین تجربه و مهارت طراح است.