حافظه
حافظه سیستم، مكانی است كه در آنجا كامپیوتر برنامههای جاری و دادههای مورد استفاده را نگهداری مینماید و به دلیل قدرتمند شدن دائمی نرمافزارها، حافظه سیستم با گامهای پرشتاب، رو به افزایش است. ذخیره و بازیابی دادهها از یك بلوك بزرگ حافظه زمان بسیار بیشتری را نسبت به یك بلوك كوچك میطلبد. با یك حجم وسیعی از فضای حافظه اصلی بسیار زیاد میباشد و این امر، منجر به ایجاد لایههای اضافی كاشه در سلسله مراتب حافظه میگردد.
هنگامی كه بحث سرعت دسترسی به حافظه مطرح میشود، همواره یك شكاف رو به افزایش بین پردازندهها و تراشههای حافظه وجود دارد. این بدان معناست كه پردازندهها دائماً با زمان انتظار بیشتر برای خواندن و نوشتن دادهها روی حافظه اصلی مواجه هستند. یك راه حل، استفاده از حافظه كاشه بین حافظه اصلی و پردازنده و نیز استفاده از سیستمهای الكترونیكی هوشمندتر برای تضمین این كه ملزومات دادهای پردازنده از قبل در حافظه كاشه قرار میگیرد.
حافظه اصلی
در سلسله مراتب حافظه، سطح سوم حافظه اصلی سیستم، Ram میباشد. حافظه منبع موقتی نگهداری دادهها بوده و محیط حافظه اصلی قابل دسترسی توسط دیسك سخت میباشد. این حافظه به عنوان حافظه میانی بین دیسك سخت و پردازنده بكار میرود. هرچه دادههای بیشتری را بتوان در داخل حافظه Ram ذخیره نمود، سرعت اجرای PC افزایش خواهد یافت. حافظه اصلی از طریق باسهای آدرس و داده به پردازنده منتقل میشود. هر باس دارای یك تعداد مدار الكتریكی یا بیت است.
هر مبادله داده بین CPU و حافظه، یك سیكل باس نام دارد. تعداد بیتهای دادهای كه یك CPU در طی یك سیكل باس واحد قادر به انتقال میباشد، روی عملكرد كامپیوتر تاثیر میگذارد. حافظه اصلی از تراشههای DRam (دینامیكی) یا زمدینامیكی تشكیل میشود. [1]
کامپیوتر