اصول طراحی فضای سبز
فضای سبز شهری بخشی از فضاهای باز شهری است که عرصههای طبیعی یا مصنوعی آن، تحت استقرار درختان، درختپهها، گلها، چمنها و سایر گیاهانی است که بر اساس نظارت و مدیریت انسان، با در نظر گرفتن ضوابط، قوانین و تخصصهای مرتبط به آن، برای بهبود شرایط زیستی و رفاهی شهروندان و مراکز جمعیتی غیر روستایی، حفظ، نگهداری یا احداث میشوند.
فضاهای سبز به دو دسته پهنهای و خطی تقسیم میشوند. فضاهای سبز پهنهای فضاهایی هستند که در نقشههای شهر نیز، به عنوان لکههای سبز دیده میشوند. و فضاهای سبز خطی به فضاهایی اطلاق میشوند که متناسب با هویت ظرفیت جابهجا شدگی شهرها و گذرگاهها مورد توجه قرار میگیرند. به طوری که ممکن است در نقشههای شهری نیز، هم دیده نشوند. هر چند نقش بسیار مهمی را در کنترل مسایل زیست محیطی و کالبدی شهر بر عهده دارند. از آن جا که تمامی فضاهای سبز خطی، در مالکیت عموم مردم قرار دارند بنابراین تقسیم بندی بر اساس مالکیت فقط در مورد فضاهای سبز پهنهای اعمال میشود.
فضاهای سبز پهنهای
فضاهای سبز پهنهای شامل باغها و پارکها هستند. هم اصل و هم ریشهاند. و مانند دیگر فعالیتهای مبتنی بر خلاقیت انسانی، وابسته به ارزشهای زیباشناسی ، اجتماعی و فرهنگی است. در طراحی پارک ها و باغ، نمیتوان مسایلی مانند زمان فراغت و کار، پیششنه تاریخی مردم، شرتیط زیست محیطی اکنون و انواع آلودگی ها را نادیده انگاشت.
فضاهای سبز خطی
فضاهای سبز خطی در بر گیرنده فضاهای سبز معابر و کمربندهای سبز هستند. این کمربندها از توده های خطی سبز تشکیل شدهاند که در اطراف شهرها احداث میشوند. این کمربند سبز به تثبیت شکل شهر و جلوگیری از تجاوز شهر به حریمهای خارج از آن کمک میکند. ضمن اینکه میتواند عهده دار وظایف زیست محیطی از جمله بادشکن، یا کاهندگی آلودگیهای صدا و صوت نیز باشد.
کاربران عزیز توجه داشته باشید هنگام دانلود فایل از مرورگر internet explorer استفاده نکنید ,vpn نیز غیر فعال باشد تا با مشکل روبه رو نشوید.
معماری