اگر بخواهيم گذشتهي عشاير ايران را مورد مطالعه قرار دهيم بدون شك بايد مطالعه را از منطقهي فارس آغاز كنيم. زيرا اين منطقه از آغاز دوران اسلامي و حتي قبل از آن عشاير نشين بوده است و ايلات و عشاير در آن زندگي مي كردند. ما اين نوشته ها را از كلمه هايي شروع مي كنيم كه ممكن است براي شما ناآشنا باشد.
زموم كردان
منشأ اين كلمه از اينجا گرفته شده است كه در گذشته عشاير ايران براي بهرهوري بهتر از مراتع سردسير و گرمسير دو تا ده سياه چادر را در جايگاه مشخصي كنار هم بر پا ميداشتند كه در مناطق كردنشين به جمع اين سياه چادرها كه واحد مستقلي را تشكيل مي دهند زومه گفته مي شود و عشاير كرد هنوز اين واژه را به كار مي برند.
در سالهاي كم باران و خشك تعداد خانوارهاي هر زومه به حداقل و در سالهاي پرباران به حداكثر مي رسد ولي معمولا تعداد سياه چادرهاي در هر زومه از ده تجاوز نمي كند. معمولاً خانوارهاي هر زومه با هم خويشاوند هستند و سرپرستي هر زمه به دست يك نفر به نام سرزومه است كه زير نظر سرپرستان رده بالاتر خود انجام وظيفه مي كند.
زومه آخرين تقسيمات در رده بندي كردهاي جلالي است كه به طور متوسط درهرزومه 9 خانوار زندگي ميكنند وهرخانوار داراي حدود 135 رأسدام است.