نقش دولت ها در نانو تكنولوژی

نانوتكنولوژی ـ كه از تولد مفهوم آن بیش از چند دهه نمی‌گذرد ـ طفل با استعدادی است كه پله‌های رشد و ترقی را بسیار سریع‌تر از تصور پیموده و تا غلبه آن برهمة‌ ذهنیت‌های علمی فاصله‌ای نمانده است در این میان همة‌ كشورها به تكاپو افتاده و در شكوفایی آن به گونه‌ای سهیم شده اند آنچه پیش روی شماست ساختاری است كه با ملحوظ نمودن نیاز به سرعت و یكپارچگی در راستای توسعة‌ همه جانبة‌ این فن‌آوری در كشورمان پیشنهاد می‌شود.

مقدمه

چهل سال پیش Richard Feynman، متخصص كوانتومی نظری و دارندة جایزه نوبل در سخنرانی معروف خود در سال 1959 تحت عنوان “ آن پایین فضای بسیاری هست ” به بررسی بعد رشد نیافته‌ا ی از علم پرداخت كه اساس و نظام عمل و اندیشه جهان را لرزاند. نظر و منطق Feynman دنیای اجسام و افعال “ بزرگ ” سالهای صنعتی را به سمت كوچك شدن، حركت داد.Marvin Minsky- یابنده هوش‌های مصنوعی ـ افكار در ظاهر دور از واقع دانشجوی جوان خـود Eric Drexler را بـرای بـاروری تفكرات Feynman پذیرفت و به‌عنوان استاد راهنما،روند پیشرفت پایان‌نامه Drexler را هدایت كرد. “نانو تكنولوژی” نامی است كه Drexler بعدها برای ایده‌‌های نوین خودش انتخاب كرد.

نانو تكنولوژی مولكولی نوعی فن‌آ وری تولیدی است كه مواد ودستگاهها و سیستم‌ها را با كنترل ماده در مقیاس طولی نانومتر به وجود می‌آورد و از خواص و پدیده‌های نوظهور كه در مقیاس نانو توسعه یافته‌اند، بهره برداری می‌كند. هدف نانو تكنولوژی ساختن مولكول به مولكول آینده است با فرض اینكه تقریباً همة ساختارهای باثبات شیمیایی كه از نظر قوانین فیزیك رد نمی‌شوند را می‌توان ساخت.اما اساس منفعت نانوتكنولوژی، دقت آن است. فن‌آوری تا به امروز هرگز چنین كنترل دقیقی نداشته است و همة فن‌آوری‌های كنونی‌، فن‌آوری‌های بزرگی هستند.

بر اساس آنچه گفته شد یافته‌های امروزی بشر به جایی رسیده كه قدرت تغییر خواص و ویژگی‌های دنیای پیرامون خود را دارد و به بنای فضای جدیدی برای زیستن می‌اندیشد و اگر امروز ما به عنوان عضوی از خانواده بزرگ جامعه بشری به فكر چیدمان آینده خود نباشیم، بزودی محكوم به زندگی در دنیای دست‌ساز دیگران خواهیم شد كه مطمئناً با خواست و اراده ما متفاوت خواهد بود.

كشور ما به عنوان یك كشور در حال توسعه، با مشكلات و موانع اجتماعی، اقتصادی و تولیدی بسیاری روبروست اما به‌دلیل اهمیت ورشد سریع N.T و نیز ویژگی‌های خاص آن ( از قبیل عدم نیاز به وسایل و تجهیزات فراوان و سهم به‌سزای طراحی‌های نرم‌افزاری در تولید محصولات آن‌ ) و همچنین وجود چشمگیر دانشمندان ایرانی نانوتكنولوژیست در سطح دنیا‌،‌ما قادر خواهیم بود در صورت اقدامات سریع و به موقع در ساخت جهان آینده سهیم باشیم. ما زمانی صاحب این تكنولوژی می‌شویم كه راهبری و مدیریت آن بر عهده خودمان باشد اگر چه همكاری دیگر كشورها نیز در این مسیر یاریگر ما باشد.