پاورپوینت بیماری اوتیسم چیست؟ دلایل و علایم بیماری اوتیسم در کودکان

فهرست:

اُوتیسم چیست ؟
علایم ابتلا به اوتیسم
عواملی که خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش می دهند
 پیشگیری از اوتیسم
علل بروز اُوتیسم
تشخیص اُوتیسم

تشخیص زودهنگام :

روش های تشخیص :

عبور از مرحله تشخیص :

روشهای درمانی و تربیتی :

اُوتیسم چیست ؟

بیماری اوتیسم (درخودماندگی یا Autism) یکی از بیماری های جدی گروه بیماری های رشدی اختلالات طیف اوتیسم بوده که در اوایل دوره کودکی (معمولا قبل از 3 سالگی) ظاهر می شود. هرچند علایم و شدت آن در افراد مختلف، متفاوت است، اما همه انواع اوتیسم برتوانایی برقراری ارتباط با دیگران توسط کودک، تاثیر می گذارد.

 بنظر می رسدكه یك اختلال در سیستم عصبی كه باعث عدم عملكرد صحیح مغز می شود در ایجاد این بیماری مؤثر می باشد. تعداد کودکان مبتلا به اوتیسم در حال رشد است. هرچند درمان و شفای کاملی برای درمان اوتیسم وجود ندارد، اما درمان جدی و بموقع اوتیسم تغییرات بزرگی در زندگی کودکان مبتلا به بیماری ایجاد می‌کند.

این اختلال در بیماران اُوتیستیك باعث می شود كه مغز نتواند در زمینه رفتارهای اجتماعی و مهارتهای ارتباطی به درستی عمل كند . كودكان و بزرگسالان اُتیستیك در زمینه ارتباط كلامی و غیر كلامی ‍، رفتارهای اجتماعی ، فعالیتهای سرگرم كننده و بازی دارای مشكل می باشند .

اُوتیسم یكی از پنج بیماری می باشد كه در مجموع به آنها “ اختلالات نافذ رشد“ یا به اختصار “پی دی دی “ می گویند. این پنج بیماری عبارتند از : اُتیسم ‌، اختلال آسپرگر ، اختلال عدم تمركز دوران كودكی ، اختلال رِت ، و اختلالات نافذ رشد كه با معیارهای بیماری های ذكر شده مطابقت ندارند . 

علایم ابتلا به اوتیسم

علایم و نشانه های اوتیسم بیشتر اوقات قبل از سن 3 سالگی شروع به ظهور می کنند. در اوایل والدین کودک مبتلا به اوتیسم متوجه می‌شوند که کودکشان شروع به صحبت کردن نکرده و مانند سایر کودکان هم سنش رفتار نمی کند. اما اینکه کودک مانند سایر کودکان و در سن آنها شروع به صحبت کرده و بعد مهارت های کلامی خود را از دست دهد، نیز ممکن می باشد

علایم اوتیسم شامل:

·تاخیر در یاد گیری صحبت کردن و یا اصلا صحبت نکردن. 

·کودک ممکن است ناشنوا بنظر برسد حتی اگر آزمایش شنوایی سنجی را طی کرده و نتایج آزمایش شان نرمال باشد.

·انواع رفتارها، علایق و بازی های تکراری. برای مثال تاب خوردن مداوم، علاقه غیرطبیعی به بعضی از اشیاء و ناراحت شدن در صرت تغییر برنامه روتین زندگی.

·ناتوانی در گفتن اسم، برقراری ارتباط چشمی، اجتناب از نوازش شدن و بقل شدن و یا کمک نخواستن.

·ناتوانی از شروع مکالمه و صحبت با دیگران و یا عدم توانایی در حفظ مکالمات.

·حساس بودن به نور، صدا و یا لمس شدن و در عین حال بی توجه به درد.

·عادات غذایی عجیب، همچون خوردن تعداد کمی از انواع غذا و یا خوردن مواد غیرخوراکی همچون گچ یا خاک.

·رفتار خودزنی مثلا کوبیدن سر به زمین یا دیوار و یا با دست ها.

کودکان مبتلا به اوتیسم در رفتار با دیگران مشکل داشته باشند. زمانیکه این کودکان بزرگتر می شوند بعضی از آنها ممکن است بیشتر علاقه ارتباط با دیگران داشته و کم تر دچار پریشانی شوند. بعضی دیگر تقریبا سبک زندگی نزدیک به سبک زندگی سالم و عادی دارند. با اینحال سایر این کودکان بازهم در مهارت های زبانی و اجتماعی دچار مشکل بوده و دوران نوجوانی و بلوغشان بیماری آنها را شدید تر کند.

پیش نمایشی از فایل: