اِقْرار، اصطلاحى فقهى و حقوقى و آن عبارت است از اِخبار به حقى برای دیگری به زیان خود. در کتب لغت به اذعان یا اعتراف بهحق معنا شده است (جوهری، 2/790؛ قاموس، ذیل قرر). خلیل بن احمد آن را اعتراف به شىء (5/22)، و راغب اصفهانى (ص 600) اثبات شىء دانسته است (قس: حج/22/5). معنای اصطلاحى نیز به معنای لغوی بسیار نزدیک است (نک: محقق حلى، 3/143؛ شهید اول، الدروس...، «کتاب ال»؛ زیلعى، 5/2؛ قانون مدنى، مادة 1259).
فهرست مطالب
- پیشگفتار
- مقدمه
- ارکان
- مریض
- به مجهول
- آثار
- تکذیب مقرٌّ له
- اقسام
- انواع از نظر مقرٌّ به: به اعتبار موضوع آن (مقربه) تقسیماتى دارد:
- الف - به حقالله و حقالناس
- ب به مال، حق و نسب
- اعتبار
- موضوع (مقربه) از این جهت بر 3 قسم است
- رجوع از
- اثبات بىاعتباری
- مبتنی بر شكنجه
- آیا قانونگذار می تواند مصادیق شكنجه را بیان نماید؟
- منابع