چارچوب نظری تدوین شده توسط هیأت تدوین استانداردهای حسابداری مالی دارای موضعی صریح و روشن در ضرورت تهیه و افشاء اطلاعات مربوط به گردش وجوه نقد است. این موضع با تعریف نیازهای استفاده كنندگان بالقوه از اطلاعات مالی آغاز می گردد. فرض شده است كه تصور سرمایهگذاران، وام دهندگان و كاركنان از بنگاه، منبعی از وجه نقد است كه منجر به تقسیم سود، پرداخت بهره، افزایش در ارزش بازار اوراق سرمایه، بازپرداخت وامها، پرداخت بهای كالا و خدمات و یا حقوق و دستمزد میگردد.[1] به همین لحاظ، هدف اصلی گزارشگری مالی كه منعكس كننده علایق مشترك همه استفادهكنندگان بالقوه صورتهای مالی است، بر روی توانایی بنگاه در تأمین در تأمین جریانهای نقدی مطلوب متمركز گردیده است. بیانیه شماره 1 مفاهیم حسابداری مالی است، بر روی توانایی بنگاه در تأمین جریانهای مقدس مطلوب متمركز گردیده است. بیانیه شماره 1 مفاهیم حسابداری مالی در این زمینه گفته است:
گزارشگری مالی باید اطلاعاتی در مورد چگونگی تحصیل یا پرداخت وجه نقد، استقراض و بازپرداخت آن، معاملات مربوط به حقوق صاحبان سرمایه شامل تقسیم سود نقدی و سایر موارد توزیع منافع بنگاه بین صاحبان آن و سایر مواردی كه ممكن است بر نقدینگی و قدرت پرداخت دیون آن تأثیر میگذارد، فراهم نماید. . . . . اطلاعات مربوط به جریانهای نقدی یا سایر جریانهای وجوه می تواند در آشنایی با عملیات بنگاه، ارزیابی فعالیتهای تأمین مالی، ارزیابی نقدینگی، قابلیت پرداخت دیون و تفسیر اطلاعات تهیه شده مفید و سودمند باشد.
فهرست مطالب
جریانهای نقدی و چارچوب نظری
شكل صورت گردش وجوه نقد
افشاء رویه حسابداری
صورت گردش وجوه نقد تلفیقی
خلاصه و نتیجهگیری
حسابداری