پیكره تراشی و پیكره سازی در نخستین سالهای سده بیستم

توجه :

شما می توانید با خرید این محصول فایل " قلق های پایان نامه نویسی (از عنوان تا دفاع)" را به عنوان هدیه دریافت نمایید.

به نام  خدا

پیكره سازی یا پیكره تراشی (مجسه سازی) را نمی توان یك اصطلاح ثابت برای اطلاق به اشیاء یا فعالیت های معین دانست. ترجیحاً این نام شاخه ای از هنر بصری است كه در جریان رشد و تغییر دایم طبیعی از فعالیت های تازه ای از اشیاء را در بر می گیرد. (چنانكه مثلا حوزه دلالت این اصطلاح در سده بیستم بسیار وسیع تر از سده پانزدهم شده است) با این حال هنر مجسمه سازی دارای یك خصلت اصلی و همیشگی است كه آن را از سایر هنرهای بصری متمایز می‌كند. آفرینش شكل سه بعدی بنابراین حجم مهم ترین عنصر در طرح یك مجسمه محسوب می شود. مجسمه ممكن است به صورت همه جانبی یا به صورت نقش برجسته باشد. مجمسه همه جانبی شی است مستقل است و جدا كه فضایی را اشغال كرده (وجود مستقل یك آرم یا یك صندلی است) ولی نقش برجسته به زمینه ای متصل شده و یا كمابیش از آن برون آمده است. در ساختن مجسمه مواد بسیار متنوعی چون گل، گچ، موم سنگ، بتن، چوب، فلز به خصوص مفرغ، فاییبرگلاس، عاج، صرف، كاغذ و غیره به كار برده می شود. روش ها و اسلوبهای مجسمه سازی را نیز می‌توان به سه گروه عمده تقسیم كرد.

الف: كنده كاری(حجاری): در این روش مجسمه سازی كار خود را با توده ای از ماده جامد (مثلا یك قطعه سنگ یا چوب) آغاز می‌كند و در روند كاستن از توده مزبور به شكل مورد نظر می رسند.

ب: شكل دهی: در این روش انواع مواد حجیم پذیر چون موم و گچ و غیره را می توان به كار برد.

پ: خفتكاری: در این روش مجمسه ساز قطعات و پیش ساخته یا اشیای یافته را جوشكاری، لحیم كاری، پرچ كاری، میخ كردن، چسبانیدن و غیره به هم متصل می‌كند تا طرح مورد نظر را تحقق بخشد. بنابراین این گونه مجسمه لزوماً از یك ماده همگن ساخته نمی شود.

مجسمه های ساخته شده به روش های شكل دهی و خفتكاری را می توان با اسلوبهای قالبگیری و ریخته گری به مجسمه های مقاوم و ماندنی بدل كرد. برای آنكه تمایزی میان مجسمه سازی پیكرها و مجسمه سازی انتزاعی قائل شویم در همه جا اصطلاح مجسمه سازی را به كار می بریم.

پیل، چارلز ویلسن (نقاش و مینیاتوریست آمریكایی در لندن زیر نظر ویست هنر آموزی كرد و سپس به فیلادلفیا رفت و در كار  چهره نگاری شهرتی به دست آورد از جمله آثارش: تك چهره خود نقاش با استخوان ماموت.

پیلارام: نقاش و خوشنویس ایرانی، هنرمند پركار، درك تجسمی قوی و دستی توانا داشت.

خلق اشكال در سه بعد یا به صورت كار یا به صورت كار مستقل یا نقش برجسته.

اساساً دو مفهوم متضاد در مورد شكل پیكره سازی وجود دارند وكنده كاری روی سنگهای قیمتی كه شامل خارج كردن مواد زائد است تا اینكه فرم از زندان خود خارج شود. این مفهوم افلاطونی به میك لانژ تعلق دارد معنی متضاد زمانی بروز می‌كند كه شكل از هیچ خلق می شود و حاصل افزودن مواد پلاستیكی است حكاكی و اندام سازی دو جنبه مجزا و مكمل پیكره سازی هستند. گرایش كنونی حاوی حكاكی مستقیم و احساس مواد در اندام سازی است كه شامل استفاده از گل رس یا موم به عنوان مواد اولیه برای تبدیل گچ، برنز، سرب یا حتی سنگ است تفاوت بین نقاش و پیكره سازی همیشه در این نكته نهفته كه بعد سوم در پیكره سازی مسئله ای اساسی است. اما یك نقاش با رنگ گذاری بسیار ضخیم ممكن است از یك StiacctatoRittero برجسته تر باشد. در پنجاه سال گذشته این تصاویر نامتمایز با مشخصتر شده و دلیل آن ارائه تندیس نقاش. بناهایی از سیم و پلاستیك در رنگ های روشن و غیره است. هنر متحرك را نیز می توان شكلی از پیكره سازی تلقی كرد.

عناوین :

پیكره تراش در نخستین سالهای سده بیستم
نخستین پیكرتراش تجسمی
گرایشهای اصلی
نخستین پیكرتراشان تجسمی
ویلهلم لمبروك (1881-1919)
گئورك كولبه 1877- 1941 ارنست بارلاخ
كنستانتین برانكوزی (1876- 1957)