چكیده
این مقاله به بحث مدیریت استراتژیك میپردازد؛ ابتدا بحث با تعریفی پیرامون مدیریت و استراتژی آغاز میشود. فرایند مدیریت استراتژیك در پنج مرحله، 1- تجزیه و تحلیل محیطی، 2- پایهگذاری جهتگیری سازمانی، 3- هدفگذاری، 4- تعیین و تدوین استراتژیها، 5- بسترسازی و اجرای استراتژیها و كنترل استراتژیها توضیح داده شده است.
مهارتهای بنیادین شامل مهارت تعامل، تخصیص، نظارت و سازماندهی میشود. پژوهشهای انجام گرفته ، مزایایی را برای تفكر استراتژیك و تعهد عمیق به فرایند مدیریت استراتژیك قایل است، از جمله تفكر و تعهد استراتژیك:
nسطوح مختلف مدیریت سازمان را در تعیین اهداف ، هدایت و راهنمایی می كند. nشناسایی و پاسخگویی به موج تغییرات، فرصتهای جدید و تهدیدات در حال ظهور را تسهیل می كند. nمنطق مدیریت را در ارزیابی نیاز به سرمایه و نیروی كار تقویت می سازد. nكلیه تصمیم گیریهای مدیران در زمینه استراتژی را در كل سازمان هماهنگ می نماید. nسازمان را قادر می سازد كه موقعیت واكنشی (Reactive) خود را به وضعیت كنشی وآینده ساز (Proactive) تبدیل كند.
مزایای فوق به سازمانها توانایی آن را می بخشد كه به جای آن كه صرفاً پاسخگوی نیروهای رقابتی بوده و در مقابل شرایط متغیر حاكم بر خود واكنش نشان دهند ، خود بر آنها تأثیر گذارند.
پیشگفتار
این مقاله به بحث مدیریت استراتژیك میپردازد؛ ابتدا بحث با تعریفی پیرامون مدیریت و استراتژی آغاز و فرایند مدیریت استراتژیك در پنج مرحله، تجزیه و تحلیل محیطی، پایهگذاری جهتگیری سازمانی، هدفگذاری، تعیین و تدوین استراتژیها، بسترسازی و اجرای استراتژیها و كنترل استراتژیها توضیح داده شده است. مهارتهای بنیادین شامل مهارت تعامل، تخصیص، نظارت و سازماندهی میشود.
پژوهشهای انجام گرفته ، مزایایی را برای تفكر استراتژیك و تعهد عمیق به فرایند مدیریت استراتژیك قایل است، از جمله تفكر و تعهد استراتژیك:
1- سطوح مختلف مدیریت سازمان را در تعیین اهداف، هدایت و راهنمایی میكند.
2- شناسایی و پاسخگویی به موج تغییرات، فرصتهای جدید و تهدیدات در حال ظهور را تسهیل میكند.
3- منطق مدیریت را در ارزیابی نیاز به سرمایه و نیروی كار تقویت میسازد.
4-كلیه تصمیم گیریهای مدیران در زمینه استراتژی را در كل سازمان هماهنگ مینماید.
5- سازمان را قادر میسازد كه موقعیت واكنشی (Reactive) خود را به وضعیت كنشی وآیندهساز (Proactive) تبدیل كند.
مزایای فوق به سازمانها توانایی آن را میبخشد كه به جای آن كه صرفاً پاسخگوی نیروهای رقابتی بوده و در مقابل شرایط متغیر حاكم بر خود واكنش نشان دهند ، خود بر آنها تأثیر گذارند.
مقدمه
از لحاظ مفهومی مدیریت استراتژیك با تحول در تئوریهای مدیریت همگامی دارد. مكاتب كلاسیك رفتاری و كمی مدیریت بر جنبههایی از سازمان و عملكرد آن تأكید میكردند كه توسط مدیریت قابل كنترل بود. مسایلی از قبیل برنامهریزی تولید، رفتار زیردستان، بهبود محیط كار، نقش گروههای غیررسمی در بازدهی كار، مدلهای كمی تصمیمگیری و غیره. لیكن هرگز فضای سیاسی جامعه ، احساس افراد و نهادهای خارج از سازمان، مسأله اصلی آنها نبود. چرا كه محیط از ثباتی نسبی برخوردار بود و چنین نیازی هم احساس نمی شد. به تدریج با رشد مستمر اقتصادی، اوضاع قابل اطمینان محیطی از میان رفت و تغییرات و حوادث شتابنده ای در جهان اتفاق افتاد. لذا تغییرات و دگرگونیهای سریع و پیچیده جامعه و تأثیر آن بر رشد و توسعه شركتها موجب شد كه مدیران توجه خود را به محیط سازمان معطوف گردانند و مفاهیمی مانند سیستم، اقتصاد، برنامهریزی بلند مدت، استراتژی و فرایند مدیریت استراتژیك مورد توجه صاحبنظران مدیریت قرار گیرد. این مفاهیم و نظریات پاسخ علم مدیریت به دگرگونی و تغییرات وسیع اقتصادی واجتماعی بود.
توجه به محیط، آگاهی از تاثیر متغیرهای محیطی و ارائه چشم اندازی از فعالیت آینده برای سازمانها، لزوم آمادگی برای برخورد با تغییرات مداوم را توجیه میكند. وجود عدم قطعیتهای محیطی (Uncertainities) در مسایل سازمانی به لحاظ مبهم بودن و طبیعت احتمالی رخدادهای آتی و آمادگی سازمانها جهت تغییر، برخوردی متفاوت با تغییر، نوع تصمیمات، عوامل جدید مؤثر بر تصمیمگیری و قطعیت در مورد تغییرات آینده، توجه به استفاده از مدل مدیریت استراتژیك را افزونتر میكند.
مدیریت