پاورپوینت تعمیر و نگهداری ساختمان (منزل جوان صبور)

مقدمه ای بر ایران

ایران، با نام قبلی پارس كشوری است واقع در غرب آسیا. نام ایران از واژه آریا یعنی قومی كه در روزگار قدیم ساكن آن منطقه بوده اند، گرفته شده است. در سال 1314 دولت ایران از كشورهایی كه با آنها روابط دیپلماتیك داشت در خواست كرد كه بجای واژه "پرشیا" نام فارسی "ایران" را بكار ببرند. وزارت امور خارجه ایران نیز از تمام سفارتخانه های خارجی مستقر در تهران در خواست نمود كه از این پس نام كشور را "ایران" بنامند و نام "ایران" در مكاتبات رسمی و تیتر خبرها بجای "پرشیا" قرار گرفت.

كشور ایران به گواهی همه آگاهان و صاحبنظران، از دیرباز تا امروز خاستگاه و جولانگاه یكی از غنیترین و كهنترین تمدنهای جهان به شمار رفته و در دوران چندین هزار ساله تاریخ خود، همواره در حال گسترش و بالندگی بوده و پایدار و استوار و سرافراز باقی مانده است. آثار بی شمار و درخشان تمدن و فرهنگ ایرانی نیز به گونه های مختلف در یك منطقه جغرافیایی پهناور نمایان است.

منطقه ای كه در مشرق، فلات پامیر و مرزهای شرقی افغانستان را در مینوردد و در شمال غربی و مغرب، ماورای قفقاز و كرانه های دریای سیاه را در بر می گیرد و در شمال و شمال شرقی به آن سوی آمو دریا و بحر خوارزم و در جنوب، سرزمین های فراسوی سواحل خلیج فارس و دریای عمان و دریای سرخ و اقیانوس هند را  در خود جای می دهد. همچنین تاثیر این فرهنگ و تمدن كه همواره از یكتا پرستی جان و توان گرفته است و نیز نفوذ و حضور فرهنگ و جهانبینی پر دامنه پویا و توانمند و پر آوازه ایران اسلامی، بر فرهنگ و معارف بسیاری از اقوام و ملل در ادوار گذشته و هم اكنون، تاثیری ژرف، گسترده، چشمگیر و زبانزد همگان است

موقعیت جغرافیایی

كشور ایران سرزمینی است نسبتاً مرتفع كه بخش عمده‌ای از فلات ایران را در بر گرفته است. این كشور میان 25 درجه تا 45 درجه عرض شمالی و 40 درجه تا 63 درجه طول شرقی قرار گرفته است. اختلاف ساعت میان شرقی ترین و غربی ترین نقاط ایران یك ساعت و 18 دقیقه است.                      

شكل، وسعت و حدود: ایران كنونی دارای شكلی شبیه به لوزی است كه قطر بزرگ آن 2.250 كیلومتراز دامنه‌ی آرارات در شمال غربی تا بند گواتر در جنوب شرقی، و قطر كوچك آن 1.400 كیلومتر از سرخس در شمال شرقی تا دهانه اروند رود در جنوب غربی است. این لوزی را در جهت شمالی - جنوبی خطی به طول 1.225 كیلومتر در امتداد نصف النهار شرقی به دو نیمه ‌ی شرقی و غربی، و خط دیگری به طول مشابهی روی مدار شمالی به دو نیمه شمالی و جنوبی تقسیم می كند.

مساحت ایران حدود یك بیست و هفتم وسعت قاره ‌ی آسیا ویك نودم وسعت خشكی‌ های جهان است. ایران محدود است از شمال به جمهوریهای ارمنستان و آذربایجان، دریای خزر و جمهوری تركمنستان، از مشرق به افغانستان و پاكستان، از جنوب به دریای عمان و خلیج فارس و از مغرب به جمهوریهای عراق و تركیه. كشور ایران 657 كیلومتر مرز آبی در جنوب دریای خزر، 784 كیلومتر در دریای عمان و 1.259 كیلومتر درخلیج فارس، یعنی جمعاً 2.700 كیلومتر مرز دریایی دارد كه با 6.031 كیلومتر ، پیرامون كشور را به 8.731 كیلومتر می‌رساند.

مشخصات جغرافیایی استان خراسان رضوی

استان خراسان رضوی یكی از جدید ترین استان های ایران است كه از تقسیم استان خراسان بزرگ به وجود آمده است.

 مرکز این استان ( شهر مقدس مشهد ) در پهنای شمالی 36 درجه و 17 دقیقه, درازای خاوری 59 درجه و 36 دقیقه و ارتفاع970 متری از سطح دریا واقع شده است. این استان از سمت شمال به خراسان شمالی و تركمنستان‏, ازخاور به افغانستان, از جنوب به استان خراسان جنوبی, از باختر به استان سمنان و از جنوب باختری به استان یزد محدود شده است. شهرستان های مشهد, تایباد, تربت جام, تربت حیدریه, رشتخوار, قائنات, خواف, فردوس, چناران, سرخس, درگز, سبزوار, فریمان, قوچان, برداسكن, خلیل آباد, كاشمر, گناباد, نیشابور و كلات شهرستان های این استان هستند.

وجه تسمیه و پیشینه تاریخی

واژه مشهد به معنی شهود، حضور و شهادتگاه است و به این معانی به واژه «مشاهد» جمع بسته می شود. واژگان «مشهد» و «مشاهد» در عرف و اصطلاح سده 3 هـ . ق، بر گور اولیاء ائمه(ع) و رجال اطلاق می شده است، چنان كه در آن زمان، مشهد مرغاب در فارس، و مشهد میهنه (آرامگاه ابوسعید ابوالخیر) و مشهد توس یا مشهد رضوی در خراسان، وجود داشته است. حضرت رضا(ع) پس از شهادت به دست مامون عباسی در سال 202 هـ . ق، در آرامگاه هارونی سناباد به خاك سپرده شد. از آن پس «سناباد نوغان» به نام «مشهد» خوانده شد و به مرور زمان بر پهنه آن، به ویژه در زمان شاه تهماسب صفوی افزوده گشته و مردم توس به مشهد كوچ داده شدند.

توس، عبارت بود از ناحیه شمالی خراسان، بر مسیر بالای كشف رود و سرشناس ترین شهرهای آن، عبارت بودند از : نوغان، تابران و رادكان. نوغان تا اواخر سده 3 هـ . ق، دارای اهمیت و اعتبار بود. ویرانه های نوغان، در شمال باختری مشهد، نزدیك روستای حسین آباد و مهر آباد قرار داشت. پس از آن، شهر تابران اهمیت و گسترش یافت و بعد ها به توس سرشناس شد. شهر مشهد، كه در آغاز، آرامگاهی در آبادی سناباد نوغان بود، اندك اندك گسترش یافت. نام نوغان از حدود سال 730 هـ . ق، فراموش شد. شهر توس و در حقیقت تابران نیز در سال 791 هـ . ق، ویران شد و مشهد جای آن را گرفت؛ تا سرانجام در دوران صفوی، مركز ناحیه پیشین توس و تمامی خراسان گشت.

فهرست مطالب

تاریخچه

مدارك كار

معرفی

بنا

آنالیز

آسیب شناسی

عكس های مجموعه