معنا و مفهوم ارتباط
.1معنای لغوی ارتباط در زبان فارسی üمصدر متعدی: ربط دادن، بستن، تماس برقرارکردن، انتشار دادن üاسم مصدر: بستگی، پیوند، پیوستگی، رابطه .1معنای لغوی ارتباط در زبان انگلیسی üاز ریشه Communicare به معنای عمومی کردن ، در معرض عموم قراردادن üاز ریشه Communis به معنای تفاهم و اشتراک فکر
تعریف ارتباط
.1فرایند انتقال پیام از فرستنده /گان به گیرنده /گان مشروط بر اینکه پیام از فرستنده به گیرنده و بر عکس منتقل شود.
ویژگی های ارتباط
.1ارتباط یک فرایند است.
.2ارتباط یک تبادل است.
.3ارتباط اجتناب ناپذیر است.
.4ارتباط هدفمند است.
.5ارتباط چند بعدی است.
.6ارتباط برگشت ناپذیر است.
.7ارتباط با رمز و کد سرو کار دارد.
.8ارتباط نظام گراست.
.9ارتباط در شرایط مختلف رخ می دهد.
.10برقراری ارتباط یک مهارت آموختنی است.
عناصر ارتباط
.1فرستنده / گان ، ارتباط برقرارکننده، رمزگزار .2گیرنده / گیرندگان .3پیام ، محتوا، معانی ، .4روش : کلامی و غیر کلامی .5کانال: چهره به چهره ، استفاده از وسایل ارتباطی – سه انقلاب ارتباطی .6بازخورد
پارازیت های عناصر ارتباط
.1پارازیت های فرستنده / گان ، ارتباط برقرارکننده، رمزگزار .2پارازیت های گیرنده / گیرندگان .3پارازیت های پیام ، محتوا، معانی ، .4پارازیت های روش : کلامی و غیر کلامی .5پارازیت های کانال: چهره به چهره ، استفاده از وسایل ارتباطی – .6پارازیت های بازخورد
علوم تربیتی