فصل اول
مقدمهای بر شبكههای مخابراتی
1-1 تعریف شبكههای مخابراتی و بررسی یك شبكه تلفی ساده
شبكههای مخابراتی جهت انتقال سیگنالها از نقطهای به نقطه دیگر بكار میروند. بهترین مثال یك شبكه مخابراتی، شبكه تلفن است و سادهترین شبكه تلفن از یك تلفن به ازای هر مشترك تشكیل شده است. مسیر ارتباطی بین این دو تلفن را یك رابط (link) میگوییم.
در صورتی كه هر دو مشترك فوق بتوانند با یكدیگر ارتباط داشته باشند، آن را خط دوطرف مینامیم. هرگاه بخواهیم این شبكه را گسترش دهیم، برای هر مشترك جدید نیاز به یك رابط جدید داریم شكل 2 یك شبكه تلفن با چهار مشترك به همراه تجهیزات موردنیا آ ن را توصیف میكند.
2-1 مركز تلفن
در شبكههای عملی مبنای تمركز تمام سوئیچها در یك محل به نام مركز سوئیچینگ و تخصیص دادن تنها یك رابط به ازای هر مشترك گذاشته شده است.
هر سه كلمه مركز سویئیچینگ و مركز تلفن اشاره به یك مفهوم دارند. هر كدام از رابطهها كه به مركز متصل میگردد، تشكیل یك حلقه (LOOP) بین مركز و مشترك ایجاد میكند. رابطهای مشتركین از طریق كابل وارد مركز تلفن میشود. جهت افزایش قابلیت انعطاف اتصال بین رابطها در كابل و تجهیزات مركز تلفن از وسیلهای به نام Main Distribution Frame (MDF) استفاده میشود. از طرفی MDF محلی مناسب برای تست نیز میباشد.
در MDF تجهیزات حفاظتی ولتاژ و فیوز نیز بكار رفته است. هر مركز تلفن تعداد رابطهای محدودی را شامل میشود. مثلاً یك مركز تلفن با ظرفیت 100 شماره تنها میتواند به 100 مشترك سرویس دهد. بنابراین با گسترش شبكههای تلفنی و بالا رفتن تعداد مشتركین بایستی بین مراكز تلفن نیز از طریق مراكز دیگر ارتباط برقرار كنیم. در این حال به مراكزی كه به تعداد محدودی از مشتركین مثلاً 10000 تا سرویس میدهند، مراكز محلی (Local Exchange) و به مراكزی كه بین مراكز محلی ارتباط برقرار میكند. مراكز اولیه (Primary center) و به مراكزی كه بین مراكز محلی ارتباط برقرار میكنند، مراكز ثانویه (Secondary center) و نهایتاً به مراكزی كه بین مراكز ثانویه ارتباط برقرار میكنند، مراكز بینالمللی (International exchanges) میگویند.
کامپیوتر