مقدمه
اگر سطح زمین با راستای افق زاویهای غیر از صفر بسازد، به این سطح شیبدار شیروانی خاكی گفته میشود. در شیروانی خاكی مؤلفهای از وزن كه نیروی رانشی نامیده میشود تمایل به حركت دادن تودة خاك بسمت پایین دارد. از طرفی مقاومت برشی خاك نیز نیروی مقاومی در برابر این نیروی رانشی ایجاد میكند. حال اگر نیروی رانشی آنقدر بزرگ باشد كه بتواند بر نیروی مقاوم غلبه كند، در آنصورت در شیروانی خاكی لغزش رخ داده و تودة خاك بسمت پایین حركت میكند و شیروانی خاكی ناپایدار خواهد شد.
پایداری یك شیروانی خاكی به عوامل متعددی مانند لایهبندی خاك، حركت آب در خاك، مقاومت برشی خاك و ... بستگی دا رد. برای تعریف پایداری شیروانی خاكی از ضرائب ایمنی (ضریب اطمینان) مربوط به آن استفاده میشود كه به سه دستة ضریب اطمینان كلی (Fs)، ضریب اطمینان جزئی نسبت به چسبندگی (Fc) و ضریب اطمینان جزئی نسبت به اصطكاك (Fφ) تقسیم میشوند:
عمران و ساختمان