بررسی سبك معماری در دوره رنسانس در اروپا

گسترش رنسانس در ایتالیا

در قرن پانزدهم محكمه های بعضی دولت های ایتالیایی دیگر مركزی برای گسترش فلسفه، هنر و معماری رنسانس تبدیل شده بودند.

در مانتوآ محكمه گنزاگا Gonzaga وجود داشت كه آلبرتی در كلیسای بزرگ دارای سالن دراز سانت آندن وسان سباستینو را طراحی كرد.

اربینو مركز مهمی با كاخ دوكی جدید بود كه در آنجا ساخته شده بود. فرارا تحت است Este در اواخر قرن پازدهم گسترش یافت به طوری كه چندین كاخ جدید مانند پلازو دی دیامانتی و پارازو و اسكی فاینو برای بورسودست ( Borso dEst) ساخته شده در میلان تحت ویسكانتی سرتو سادی پاویا كامل شد و سپس تحت اسفورزا كاستلو اسفورز اسكو ساخته شد.

در وینس، سان زاكاریا اولین سردر رنسانیسی خود را با دستان انتونیو كامبلو و مورو گوداسی كه در دهه ی 1480 شروع شد به دست آورد. گیووانتی ماریا ناسكانتو، معمار مجسمه سازی ورنی معماری رنسانی را در  با لوگیا كورمارو در باغ آلبیس كورنارو انجام داد.

در جنوب ایتالیا استادان رنساسی توسط آلفا نزووی از آروگون بعد از پیروزیش بر پادشاه نابلز به نابلز خوانده شد. قابل توجه ترین مثال ها از معماری رنسانس در آن شهر كاپلا كاراك سیولو می باشد كه بر امانته و پالازو اورسینی دی گراوینا نسبت داده می شود كه توسط حبرئیل رانهلو بین سالهای 1513 و 1549 ساخته شده است.

اوج رنسانس

 در اواخر قرن پانزدهم و اوایل قرن شانزدهم معمارانی مانند برامانته، آنتونیو، دوسانگالو، یانگر و دیگران مهارت سبك تجدید بنا شده و توانایی برای به كار بردن آن در ساختمانهایی مانند كلیسا و شهر پالازو را نشان دادند كه كاملاً با ساختارهای دوران عقیق متفاوت بود. این سبك دكوراسیون بیشتری داشت و تزئینات مجسمه سازی، گندها بسیار شاخص بودند. دوره معماری به عنوان اوج رنسانس معروف می باشد كه با دوران رئونالدو، متیل آنجلو و رانائل تطابق دارد.

برامانند

رونا تو برامانته ( 1514- 1444) در اوربینو متولد شد و از نقاشی به معماری روی آورد. اولین حیات مهم خود را تحت لودوویكو اسفورزا، لوكیلان به دست آورد كه برای او تعدادی از ساختمانها را در خلال 20 سال ساخت. بعد از سقوط میلان به دست فرانسه در سال 1499 برامانند به روم مسافرت كرد در آنجا او بیشترین موفقیت خود را تحت حیات پاپ به دست آورد.

ظریفترین اثر معماری برامانتد در میلان اضافه كردن صلیب و هرایان بر كلیسای صومعه ی سانتا ماریا دل گزاری می باشد این بنای آجری به گونه ای است كه تعداد زیادی از آن به سنت شمال ایتالیا مربوط به تعمیرگاه های دارای گنبدهای مربعی شكل می باشد. ساختمان جدید تقریباً به طور داخلی طرح ریزی شده است به جزء در قسمت اصلی كه كلیسای كوچك تا حد بیشتری از بازویی های كلیسا گسترش دارد. گنبد نیمه كردی با قطر تقریباً بیست متر به طور پنهان در داخل یك ساقه گنبد هفت ضلعی بالا می آید كه در سطح بالاتر با روزنه های كلاسیك طاق مانند همراه می باشد. كل قسمت خارجی جزئیات تزئین كاری شده با تزئینات سفال محلی را دارا می باشد.

در روم برامانتد را خلق كرد كه به عنوان “جواهر معماری كامل” توصیف می شود كه تم پیتو در صومعه سان پریو در مانتوریو می باشد. معبد دایره ای شكل كوچك مكانی می باشد كه در آنا ست پیتر شهید شد و بنابراین مقدس ترین مكان در روم می باشد. ساختمان سبكی را در خود دارد كه به باقی مانده های معبد وستا مقدست ترین مكان روم باستان شباهت دارد. آن هرماه با كنتراست فضایی با صومعه ای می باشد كه در اطراف آن قرار دارد. مانند شكل بالا از قسمت نزدیك صومعه به نظر می رسد كه دارای ارگ و ستونهایی باشد شكلی كه از آن در نمای متكی به خد نمود پیدا كرده است.

....

روش گرایی

روش گرایی تا حد گسترده ای با تمایلات متفاوت در كار میشل آنجلو، كیلیورومانو، پروزی و اندر، آلادیو مشخصه گزاری شده است كه باعث سبك باروك شد كه در آن همان مفهوم و واژه معماری برای فصاحت و بلاغت مورد استفاده قرار می گرفت.

پروزی

بالدارسار پروزی، (1536-1481) معماری بود كه در سینا متولد شد اما در روم مشغول كار بود كار او اوج رنسانس و روش گرایی را به یكدیگر پیوند داد. ویلای فارن سیانای او مربوط به سال 1509، بالازو ماسیوآله كولونه را نشان می دهد. یك مكعب تاریخی بسیار نامنظم با دو طبقه ی مساوی می باشد. طاقنماها تا حد زیادی با ترتیب هایی از نیم ستونها نمود یافتند. این ساختمان به خاطر دیوارهای دارای نقاشی آبرنگ خود فوق العاده و غیر معمول می باشد مشهورترین كار پروزی پالازو ماسیئو آله كولونه در روم می باشد. مشخصه های غیر معمول این ساختمان انجمن های سردری آن می باشد كه با ظرافت در اطراف منحنی خیابان قرار دارند. آن در طبقه ی همكف رواق مركزی تاریكی دارد كه به طور موازی با خیابان می باشد. اما به صورت یك مكان نیمه بسته می باشد تا اینكه یك ایوان درونی باز باشد. در بالای این بنا سه طبقه ی یكسان بالا رفته است. دو طبقه ی بالایی با پنجره های افقی كوچك با چارچوبهای سطح نازك می باشند كه قرنین با هشتی گود تمایز و كنتراست ایجاد می كنند كه از زمان ساخت آن به عنوان پناهگاهی برای فقیران شهر مطرح بوده است.

 گیلیورومانو

گیلیورومانو (1546- 1499)، یكی از شاگردان رانائل بود كه او را در كارهای متعدد برای واكتیان كمك می كرد. همین طور رومانو یك طراح دارای انگیزه بالا بود كه برای فدریكسوی دوم گانزاگا در مانتوآ روی پالازوته ( 1534- 1524) پروژه ای كه مهارت های او به عنوان یك معمار مجسمه ساز و نقاش را تلفیق می كرد. كار می كرد. در این كار با تركیب كردن سرداب های باغ و نقاشی های آبرنگی او از اثرات سه بعدی استفاده می كند. تركیب شگفتی ساز شكل و بافت معماری و استفاده مكرر از مشخصاتی را دارد كه تا حدودی نامتناسب یا بدون تراز می باشند. تأثیر كلی و هم آور و اختلال آور است. ایلان راكوم رومانو را به عنوان “ یكی از اولین ارتقا دهندگان روش گرایی” مطرح می سازد.