تحقیق بررسی نوروز

فهرست

پیشواز نوروز

نام ماهها و روزها در ایران باستان                                                               

تاریخچه نوروز                                                                                

آئین نوروز در دوره‌ی ساسانی                                                             

جشن نوروز در جمشید پیشدادی                                                      

نوروز در دوره‌ی هخامنشیان                                                                

برگزاری آیین نوروز                                                                           

نوروز در دوره‌ی اشكانیان                                                                  

نوروز در دوره‌ی ساسانیان                                                                   

نوروز در دوره‌ی صفویان دوره‌ی اسلام                                                  

پیش آهنگان نوروزی                                                                        

چارشنبه سوری                                                                            

سفره های نوروزی                                                                         

سال تحویل                                                                                 

سیزده بدر     

___________________

پیشواز نوروز از همان اوج سرما و خفتگی طبیعت و تاریكی زمستان شروع می شود. در ایران زمین زمستان هنگام خمودگی است. روزهای كوتاه شتابان است،‌ و شبهای دراز را باید با گردهم آیی و نشست های دوستانه و خانوادگی و گفتن افسانه ها كوتاه كرد.

برای كشاورزان و آبیاران و باغداران و دامداران كه بدنه اصلی زندگی را در ایران تشكیل می دهند زمستان فصل كم كاری است. از این رو آنان بیشتر به كارهای درون خانه می پردازند.

زمستان، سرما ، باد سرد، تاریكی و خمودگی نمادهای بیگاری، تنبلی، ستم و شكست های زندگی است. گفتارهایی مانند «پایان شب سیه سپید است» یا «پشت زمستان، بهار است» و یا «زمستان می رود و روسیاهی به زغال می ماند» نشانگر كوتاه عمری و گذرا بودن ظلم و سیاهی است.

نوروز پیام آور امید به فردای روشن است. امید، اصل زندگی است. تمامی آدمیان تا زمانی كه امیدوراند، زنده اند. نوروز یك رستاخیز همگانی و همه جایی را نوید می دهد.

امید را باید با كار و سازندگی و تلاش پاكیزگی و شادی و شیرینی و سرسبزی و رویش زنده داشت. این جاست می بینیم تمامی نوروز و امید یگانه است. چنین كه مردم ایران از هزاران سال پیش امیدوار و مشتاق به پیشواز نوروز می روند، نوروز تلاشی همگانی برای زنده داشتن امیدواریهای والاست.

مردم با تلاشی كه سزاوار برای مقدم نوروز است به پیشواز آن می روند و زمستان را از زندگی خویش بیرون می رانند و بهزیستی را فرا می خوانند.

ایرانیان سال را به دوازده ماه و به شرح ماه ها و روزهای زیر تقسیم كرده اند:

2-   فروردین: فروشی

2-  اردی بهشت: اشاویشت بهترین - بالاترین راستی و پاكی

3-   خرداد: ما اورنیت

4-  تیر: تیشرمیا

5-  مرداد: امرنت

6-  شهریور: حشترویرا

7-  مهر: میترا

8- آبان: آپیم

9- آذر : آتر

10- دی: داتوش

11- بهمن: وهومند

12- اسفند: سپنتا ارمیت

نوروز بزرگترین جشن ملی ایران و ایرانیان و نخستین روز از نخستین ماه سال خورشیدی آغاز می شود.

همان گونه كه خورشید وارد برج بره (برج حمل) می شود و شب و روز برابر می شود و طبیعت دوره سرما را در پیش گذارده و موسمی معتدل شروع شده و زمین از خواب زمستانی بیدار می شود.

برپایی جشن نوروز و آیین های مربوط به آن از هزاران سال پیش تا كنون همچنان در ایران زمین بر جای بوده و هیچ یك از دگرگونیها، پیروزی ها و ناكامی ها در این چند هزار سال نتوانسته اند خدشه ای در پایه های اصلی آن بوجود آورد، در میان جشنهای ملی ایران بیش از همه نوروز مورد قبول مردم می باشد.

 در زبان پهلوی به آن نوك روچ یا نوگ روز می گفتند، و این واژه ها در؟؟ ابرنواس عیناً به كار رفتند