ﻣﻘﻴﺎس ﺳﺎزﮔﺎری اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻣﻘﻴﺎس ﺑﺮآﻳﻨﺪ ﺑﺮای ارزﻳﺎﺑﻲ درﻣﺎن داروﻳﻲ و روان درﻣﺎﻧﻲ ﺑﻴﻤﺎران اﻓﺴﺮدهﻃﺮاﺣﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ. در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ از اﻳﻦ ﻣﻘﻴﺎس ﺑﺮای ﺳﻨﺠﺶ ﺳﺎزﮔﺎری ﺑﻴﻤﺎران و اﻓﺮاد ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻃﻮر ﮔﺴﺘﺮده ایاﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﺷﻮد. ﻣﺒﻨﺎی ﻧﻈﺮی و ﻣﺤﺘﻮای ﻋﺒﺎرات ﺑﻪ ﻛﺎررﻓﺘﻪ در آزﻣﻮن از ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺳﺎﺧﺖ دار و ﻧﻤﺮه ﮔﺬاری ﺷﺪه ﮔﺮﻟﻨﺪ ﺑﺮای ارزﻳﺎﺑﻲ ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎری و ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﺗﺠﺮﺑﻲ اوﻟﻴﻪ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﭘﻲ ﻛﻞ و وﻳﺴﻤﻦ در ﺳﺎل 1999 ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. اﻳﻦ ﻣﻘﻴﺎس رواﺑﻂ ﺑﻴﻦ ﻓﺮدی را در ﻧﻘﺶ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﺎﻣﻞ اﺣﺴﺎﺳﺎت ،رﺿﺎﻳﺖ،اﺧﺘﻼف و ﻋﻤﻠﻜﺮد ارزﻳﺎﺑﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ.ﺳﺎﺧﺘﺎر آزﻣﻮن دو ﺑﻌﺪ ﻣﺠﺰا را ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ: 6 ﺣﻮزه ﻧﻘﺸﻲ( ﻣﺎﻧند: ﻛﺎری،ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ) و 5 ﺑﻌﺪ از ﺳﺎزﮔﺎری ﻛﻪﺑﺮای ﻫﺮ ﻛﺪام از ﺣﻮزه ﻧﻘﺶ ﻫﺎ( ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﻧﻘﺶ) اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. ﻣﻘﻴﺎس ﺳﺎزﮔﺎری اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ در اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺗﻬﻴﻪ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻳﻚ آزﻣﻮن ﺧﻮدﺳﻨﺠﻲ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪ، ﻧﺴﺨﻪ ﺧﻮد ﺳﻨﺠﻲ از ﻟﺤﺎظ ارزان ﺑﻮدن ﺑﺮای ﻣﺠﺮی ﺳﻮدﻣﻨﺪ اﺳﺖ و ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻮءﮔﻴﺮی ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻛﻨﻨﺪه در آن اﺛﺮ ﻧﺪارد. ﻧﺴﺨﻪ ﺧﻮدﺳﻨﺠﻲ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﭘﺎﺳﺦ دﻫﻨﺪه ﺗﻜﻤﻴﻞ ﻣﻲ ﺷﻮد اﻣﺎ ﺧﻮﻳﺸﺎوﻧﺪان وی ﻧﻴﺰ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ آن را ﺗﻜﻤﻴﻞ ﻛﻨﻨﺪ.
ﺷﻴﻮه ﻧﻤﺮه ﮔﺬاری
وﻳﮋﮔﻲ ﻫﺎی روان ﺳﻨﺠﻲ
پایایی
روایی
علوم انسانی