مقدمه
کمرویی[1] یک مشکل فردی بی سر و صداست ؛ چنان شایع گشته که می توان آن را یک بیماری اجتماعی نامید . بررسی های اجتماعی نشان می دهد که در خلال سال های آینده ، به خاطر افزایش انزوا ، رقابت و تنهایی افراد ، این مشکل افزایش خواهد یافت . به هر حال کم رویی یک ناتوانی است و نتایج آن می تواند ویرانگر باشد . به این صورت که کم رویی ملاقات با افراد جدید و دوستیابی با کسب لذت واقعی از تجربیات خوب ، را دشوارمی سازد . کم رویی مانع دفاع از حقوق خویش ، ابراز عقیده و بیان ارزشهای فردی می گردد .کم رویی ارزیابی مثبت از نقاط قوت شخصیت را محدود می نماید.اشتغال شدید فکری نسبت به انواع واکنشهای فردی ایجاد می کند.تفکر مثبت و برقراری ارتباط ثمر بخش را دشوار می کند و .
با توجه به محدودیت های مذکور ، اگر هر چه زودتر این گرفتاری بررسی نگردد، افراد، زندانی کم رویی خویش خواهند شد. برای اجتناب از بروز این مشکل ، باید کم رویی را شناخت تا بتوان محیطی حمایت گر ایجاد نمود که در آن افراد کمرو بتوانند با احساس امنیت از زندان فردی خود خارج شده ، آزادی گفتار ، رفتار و زندگی اجتماعی خود را بازیابند.
برای دستیابی به این منظور ، بکارگیری ابزارهای تشخیصی مناسب می تواند راه گشا باشد . مشروط بر اینکه ابزار ، از اعتبار و پایایی مناسبی برخوردار باشد . تحقیق حاضر نیز در راستای دستیابی به این هدف به اجرا ، درآمده است.
معرفی ابزار
جامعه آماری
حجم نمونه و نحوۀ انتخاب آن
مراحل سنجش کیفیت روان سنجی پرسشنامه کمرویی
تحلیل اطلاعات مرحله اول
تحلیل اطلاعات مرحله دوم
ویژگی های آماری پرسشنامه کمرویی
نتیجه گیری
علوم انسانی