مبانی نظری و پیشینه پژوهش تحلیل پوششی داده‌ها

توضیحات: فصل دوم (پیشینه ی پژوهش)

همرا با منبع نویسی درون متنی فارسی و انگلیسی کامل به شیوه APA  جهت استفاده فصل دو

توضیحات نظری در مورد متغیر و همچنین پیشینه در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه

رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب برای فصل دو

منبع :                          دارد (به شیوه APA)

نوع فایل:                      WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

قسمتی از مبانی نظری متغیر:

این روش در ابتدا با تز دکتری رودز مطرح شد که در آن پیشرفت تحصیلی مدارس امریکا در سال 1978 مورد ارزیابی قرار گرفته بود که در همین راستا این تکنیک برای رتبه‌بندی دانشکده‌های اقتصاد انگلستان نیز مورد استفاده قرار گرفت که اساس آن بر اساس مدلی بود که فارل در سال 1957 برای ارزیابی کارایی با استفاده از روشهای غیر پارامتری مطرح کرده بود. چارنز رودز و کوپر مدل اولیه فارل راکه چند ورودی و یک خروجی داشت را توسعه دادند و نام آن را CCR  گذاشتند و در سال 1984نیز مدل BCC توسط بنکر، چارنز و کوپر ارائه شد. (آزادی و فتائی، 1389 : 22)

تعریف تحلیل پوششی داده‌ها: تکنیکی جهت محاسبه کارایی نسبی یک مجموعه از واحدهای تصمیم گیرنده در مقایسه با یکدیگر با استفاده از یک برنامه ریاضی می‌باشد.

تعریف ورودی: در تحلیل پوششی داده‌ها عاملی است که با افزایش آن با حفظ تمام عوامل دیگر کارایی کاهش یافته و با کاهش آن با حفظ تمام عوامل دیگر کارایی افزایش می‌یابد.

تعریف خروجی: در تحلیل پوششی داده‌ها عاملی که با افزایش آن با حفظ تمام عوامل دیگر کارایی افزایش یافته و با کاهش آن و با حفظ تمام عوامل دیگر کارایی کاهش می‌یابد.

واحدهای تصمیم گیرنده (DMU): واحدهایی هستند که یکسری ورودی را دریافت و پس از فرایند خروجی خارج می‌کنند.

(کیم و لی، 2011 : 57)

2-1-17- مدل‌های تحلیل پوششی داده‌ها 

در روش DEA برای هر یك از واحدهای غیركارا، یك واحد كارا یا تركیبی از دو یا چند واحد كارا به عنوان مرجع و الگو معرفی می‌گردند. از آنجائیكه این واحد مركب (تركیب دو یا چند واحد كارا) ضرورتاً در صنعت وجود نخواهد داشت، به عنوان یك واحد مجازی كارا شناخته می‌شود. یكی از مزایای  DEA یافتن بهترین واحد مجازی كارا برای هر واحد واقعی (چه كارا و چه غیر كارا) می‌باشد. چنانچه واحدی كارا باشد، مجموعه مرجع آن واحد مجازی كارا خود این واحد خواهد بود. سهم هر یك از واحدهای كارا در تشكیل واحد مجازی كارا برای یك واحد غیركارا بستگی به وزن (λ1 , λ2 ,... λn) λ دارد كه توسط روش DEA برای هر یك از بنگاههای كارا محاسبه و ارائه می‌شود. (شعبانی و همکاران، 1389)

تکنیک DEA دارای چهار مدل اصلی می‌باشد:

1- مدل بازگشت به مقیاس (CRS):  این مدل که اولین روش DEA است، توسط چارنز، کوپر و رودز در سال 1978 ارائه شد. این مدل را برخی اوقات با حروف CCR می‌شناسند که برگرفته از نام این سه پژوهشگر است. در این مدل با تغییر یك واحد در ورودیها، خروجیها نیز با نسبت ثابت (كاهشی یا افزایشی) تغییر می‌کنند. در واقع شیب تابع تولید در این مدل ثابت است.

2- مدل بازگشت به مقیاس متغیر(VRS) :  این مدل توسط بانكر، چارنز و كوپر در سال 1984 ارائه شد و اغلب با حروف  BCCشناخته می‌شود. این مدل در مواقعی استفاده می‌شود كه مقیاس گذاری یكسان بالاتر و پائینتر از حداكثر مقداری كه برای هر یك از ورودیها و خروجیها مشاهده شده است، امكانپذیر نباشد. در این مدل با تغییر یك واحد در ورودیها، خروجیها با نسبت متفاوتی تغییر می‌كنند. این تغییر میتواند كاهشی یا افزایشی باشد. شیب تابع تولید در این مدل متغییر است.