دشت گيلان

گونه هاي برونگرا با پوشش شيبدار :

سرزمين گيلان بنابر موقعيت خود و تأثير اين موقعيت بر معماري اين محل ، دو بخش از سه بخش مطالعات ما را بر روي معماري مسكوني برونگراي ايراني به خود اختصاص مي دهد .اما وقتي از ويژگي پوششهاي آن ، يعني شيبدار بودن صحبت مي شود ، فكر انسان ناخود آگاه متوجه اوضاع طبيعي اين منطقه مي گردد .اين منطقه به وسيله حصار بلند البرز از بقيه ايران جدا مي گردد . كوههاي اين استان قسمتي از مجموعه ناهمواريهاي جنوب و جنوب غربي درياي مازنداران است كه از دره رود آستارا در شمال تا كوههاي سوماس در مشرق كشيده شده است .اين منطقه داراي نوع خاصي از آب و هوا است كه به آن آب و هواي معتدل خزري مي گويند .

ارتباط گيلان به آذربايجان از طريق فومن ، ماسوله ، زنجان بوده و راه ديگر از طريق آستارا به اردبيل ، مي گذشته است .

بافت اغلب روستاهاي واقع در دشت گيلان به شكل پراكنده است و هر خانه كه مشتمل بر عناصر مختلفي است ، به صورت قطعه زميني بزرگ مي باشد كه گاهي با محل كار كه اغلب شاليزار است ، فاصله كمي دارد . مثل آنچه در روستاي كلده بالا در نزديكي فومن مشاهده شده ، و گاهي فاصله اي را بايد تا محل كار طي كرد ، مثل روستاي سالك ده در لاهيجان . شكل پراكندگي خانه ها در بافت متفاوت است .