مواد زائد جامعه كه پسمانده ناخواسته زندگي بشري است ،خود موجبات مسائلي نظير انتقال بيماريها ، ازدياد حشرات موذي و موش، بو و منظره نامطبوع و گاهي اوقات آتش سوزي و تصادفات و صدمات بدني گرديده است. ازدياد جمعيت از يك طرف و افزايش توليد سرانه مواد زائد از خانهها ، كارخانهها و مؤسسات و تخريب و تغييرات در بناها و فضاهاي سبز و گياهان از طرف ديگر ابعاد مسأله را از نظر حجم مواد و مسائل حمل و نقل و دفع نهايي بصورت تصاعدي افزايش داده است ؛ زيرا دفع ميزان محدود مواد زائد آسان است ولي وقتي به هزاران تن در روز افزايش يافت ، مسائل پخش در محيط و بيماريهاي منتشره توسط مگس ، سوسك ، موش ، گربه ، سگ و مسائل ماشينآلات حمل و نقل و هزينه تهيه وسائل انتقال و دفن يا دفع نهايي به طريق ديگر همگي در هم ضرب ميشود و ابعاد بهداشتي و اقتصادي مسأله به حالت وحشتناكي بزرگ و مشكلآفرين خواهند شد.
عدم مديريت صحيح و مقررات صريح براي جمعآوري و دفع و بازيافت بيش از 38 هزار تن زباله در روز در ايران كه تقريباً 76% آن مواد قابل تبديل به كود بوده و هزاران تن پلاستيك و كاغذ و كارتن را در بردارد ، اكنون به شكلي بيرويه به دل خاك سپرده شده و يا در حوالي شهرها پراكنده ميشوند كه صرفنظر از خطرات بهداشتي زيانهاي اقتصادي كلاني را نيز در بردارند.