پسته در طب سنتی ایران

به زبان سرياني بستي  به عربي فستق به يوناني بسطاقيا ناميده مي شود. نام رايج گياه piostachio  و نام علمي آن pistacia vera  مي باشد.

طول درخت پسته در مناطق حاره تا ارتفاع ده متر هم مي رسد ولي در مناطق معتدله ارتفاع آن كمتر است و به صورت درختچه در مي آيد. در متون طب سنتي ذكر شده كه دو نوع جبلي (وحشي و خودرو) و بستاني دارد. كه نوع دوم از پسته جبلي درشت تر است. افغانستان ، سوريه ، نواحي مديترانه ، كاليفرنياي آمريكا و ايران (رفسنجان ، دامغان ، خراسان و قزوين) از نواحي پرورش درخت پسته است. ميوه درخت پسته در يك سال داراي مغز مي باشد و در يك سال مغز ندارد كه به آن بزغنج مي گويند.

پسته غير مقشر يعني پسته به همراه پوست تا مدت ها سالم مي ماند اما نوع مقشر يعني پسته اي كه پوستش كنده شده باشد اگر چند روز بماند تازگي و طراوتش را تا حدي از دست مي دهد و بهترين پسته پسته تازه است كه بتازگي پوستش را كنده باشند و تازه مقشر شده باشد.

مغز پسته داراي طعم مطبوع .و ملايم است و پوشيده از يك قشر خيلي نازك و جدا نشدني و به رنگ قرمز است كه اصطلاحا جفت ناميده مي شود. ميوه پسته شفت و تا حدي خشك است