در طول تاريخ گزارشات مستند و بسيار متعددي در زمينه انتقال بيماريهاي همه گير و كشنده در بين جوامع انساني ثبت گرديده است كه در اغلب آنها آب عامل اصلي انتقال بوده است، به عنوان مثال از همه گيريهاي بيماريهاي وبا و حصبه را مي توان اسم برد كه موجب كشتار ميليونها انسان گرديده اند. با شناخت و گسترش تئوري ميكروبي بيماريزا در آب راههاي مبارزه با آنها نيز ابداع گرديد. به طور كلي آب به چهار طريق ممكن است محيط بسيار مناسبي براي انتقال بيماريها باشد كه مختصراً توضيح داده مي شود:
1-آب بطور مستقيم ميتوانيد محيط مناسبي براي رشد و تكثير عوامل بيماريزاي مختلفي باشد مانند عوامل وباي التور. در اين موارد اگر محيط آبي با عامل بيماري آلوده گردد ميتواند موجب بروز بيماري در مقياس وسيع باشد.
2- آب محيط مناسبي است براي تكثير و رشد برخي از حشرات ناقل بيماري مانند مالاريا كه در نقش آب در انتشار بيماري قابل توجه است.
3-كمبود آب براي مصارف بهداشت شخصي و استحمام و شستشو، كه در عدم وجود آب به مقدار كافي، بيماريهاي مختلف پوستي مانند گال، تيفوس و يا تراخم حادث مي شود