تأثیر تغذیه بر رشد جنین

غذاهای تکميلی مورد نياز مادر در دوران آبستی برای تامين نيازهای جنين و ضمايم آن شامل مواد معدنی , ويتامين ها و پروتئين ها ست.

جنين در حال رشد از نظر مصرف تعداد عناصر غذايي در خون مادر در درجة اول اهميت قرار دارد و روند رشد جنين حتی اگر مادر رژيم غذايي کافی نداشته باشد , ادامه می يابد. به عنوان مثال , فقدان تغذية کافی مادر اثری روی رشد سيستم عصبی جنين ندارد(مگر در کاهش شديد تغذيه مادر که می تواند موجب آسيب دائمی مغز گردد) . قد جنين تقريبا به طور طبيعی اقزايش می يابد , از طرف ديگر سوء تغذيه می تواند وزن جنين را به طور قابل ملاحظه ای کاهش دهدو از آهکی شدن استخوانها بکاهد و هم چنين می تواند باعث آنمی , هيپو ترومبينومی و کاهش اندازة تعدادی از اندام های بدن جنين شود.

رژيم غذايي مادران باردار

طبق توصيه RDA ميزان انرژی لازم برای خانم باردار حدود 300 کيلو کالری اضافه بر ميزان مورد نيازش در حالت غيرنابارداری است. اين تصور غلط است که زن باردار بواسطة داشتن بچه بايد بيش از حد معمول غذا بخورد. زنانی که در مدت حمل زياد خورده وخوابيده باشند و حرکت کمتر داشته باشند, فربه و تنبل شده و در نتيجه دچار زايمان سخت می شوند.

بايد در اين دوران غذارا آهسته خورده, آنرا خوب بجوند و با خوشی غذارا مصرف نمايند و البته از غذاهايي استفاده کنند که برای خود و جنين اهميت غذايي دارد و مفيد است. زنان بارداری که در زمان باردری به غذای خود اهميت نمی دهند و هر چيزی مصرف می کنند, اغلب نوزادانی نحيف و رنجور بدنيا می آورند (اين اصل مهم که آنچه مادر در 9 ماه حمل يعنی زمانی که وجود جنين به او وابسته است می تواند در حق فرزند خود انجام دهد در تمام دوران زندگی نظير آن را برای فرزند انجام نخواهد داد , را نبايد فراموش کنيم).