خبرنگار اجتماعی ؛ در پی پخش آهنگ مبتذل خوانندهای خارجنشین در برخی مدارس کشور و همخوانی دانشآموزان این سؤال مطرح شد که آیا آهنگی با این سطح از کلمات " زشت و رکیک" برای پخش در مدارس آن هم میان دانشآموزان دبستانی مناسب است؟! در این میان حقوق خانوادهای که تمایل ندارد کودکش در معرض چنین آهنگها و کلماتی قرار گیرد، چه میشود، آیا آموزشوپرورش در برابر آنها مسئول نیست؟
البته واکنش آموزشوپرورش در برابر این ماجرا نیز به قدری عجیب بود که از ماجرای " توطئه تا نفوذ " از سوی مسئولان این وزارتخانه شنیده شد، برخی از مسئولان این وزارتخانه قائل به تئوری توطئه برای خراب کردن وجهه آموزشوپرورش بودند و برخی دیگر از جمله شخص وزیر کلیپها را ساختگی دانستند! شاید علت این واکنشهای تدافعی و منفعلانه این باشد که آموزشوپرورش نمیخواهد این واقعیت را بپذیرد این اتفاق اگرچه در مقیاس محدود اما در مدارس ایران رخ داده است!
شنیده شدن اخباری درباره احضار مدیر سه مدرسه به مراجع قضایی
هماکنون اخباری مبنی بر احضار سه نفر از مدیران مدارسی که اقدام به پخش این آهنگ در مدارس کردهاند، برای پاسخگویی به مراجع قضایی شنیده میشود که البته یک مورد آن مربوط به شهر تهران است.
در حالیکه وزیر آموزشوپرورش از تعیین تیم سه نفره برای بررسی این موضوع خبر داده بود و هماکنون این حق طبیعی خانوادهها، حداقل خانواده دانشآموزان این مدارس است که از آخرین نتایج بررسی "تیم سه نفره" آموزشوپرورش مطلع شوند، اما تلاش خبرنگار تسنیم برای رسیدن به اسامی این تیم سه نفره تا این لحظه نتیجهای نداشت و دست آخر معاون پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش وپرورش به عنوان سخنگو در این ماجرا برای پاسخدهی به سؤالات معرفی شد.
با این اوصاف، امروز برای پیگیری این مسئله تماسی با معاون پرورشی و فرهنگی آموزش و پرورش داشتیم و پرسیدیم "آیا برخی از مدیران مدارس مرتبط با پخش آهنگ جنتلمن در مدارس برای پاسخگویی به مراجع قضایی احضار شدهاند؟ که با این پاسخ عصبی و دور از شان این معاون وزیر مواجه شدیم: "چقدر تماس میگیرد!! آقای وزیر در این رابطه مصاحبه کرده و در تلویزیون پخش شده و آمار مربوطه را اعلام کردهاند، قرار نیست همه ما از بالا به پایین هر روز در وزارتخانه مصاحبه کنیم و شما منتشر کنید؛ واقعا ما اگر ضرورت باشد مصاحبه میکنیم والاسلام! اصلاً چنین چیزی که میگویید نیست."
این نوع پاسخگویی مسئولان ارشد وزارت آموزش و پرورش آن هم در شرایطی که والدین دانشآموزان با چشمان نگران و مضطرب، نظارهگر روشن شدن ابعاد این مسئله هستند، جای تامل و تاسف دارد که چطور یک مسئول آن در کسوت معاون پرورشی در قبال سؤال رسمی یک رسانه که خواسته و مطالبات بحق اولیای دانشآموزان کشور را پیگیری میکند، خود را محق پرخاش و از موضع طلبکار برخورد کردن بداند و شان ذاتی خود را به راحتی به فراموشی بسپارد!
پایان/