تعليم و تريبت و معضلات و مشکلات مربوط به آن يکى از بحثانگيزترين مسائل در جوامع مختلف بوده و هست. دلايل اين اهميت را نيز مىتوان به نکاتى چون، لزوم تعليم و تربيت صحيح نسل آتي، حساسيت و شکنندگى کودکان، نوجوانان و جوانان در مقابل مسائل مختلف؛ سرمايهگذارى دولتمردان جوامع براى دستيابى به موفقيت بيشتر با استفاده از تخصص نسل جوان؛ تاکيد والدين بر تعليم و تربيت درست فرزندان؛ حرکت سرسامآور جوامع به سوى رشد و ترقى و بسيارى نکات ريز و درشت ديگرى نسبت داد و بنا بر دلايل ذکر شده، «ترک تحصيل دانشآموزان» يکى از معضلاتى است که مىتوان آن را به دلايل مختلف، آفتى براى ساختار آموزشي، پرورشى جوامع دانست. شاخصترين دلايل و راهکارهاى جلوگيرى از ترک تحصيل دانشآموزان دبيرستانى در يازده مورد خلاصه مىشود؛
1- فراهم نشدن زمينه مناسب براى تحصيل همه جوانان و نوجوانان زير بيست و يک سال؛ در بسيارى از کشورها حداکثر سن براى تحصيل در دوره دبيرستان18 سال است و پس از اين سن دانشآموزان به فرض اشتياق به ادامه تحصيل بايد راهى مدارس شبانه شوند. حضور در مدارس شبانه عاملى براى ترک تحصيل دانشآموزان است. از اين رو با ارتقاى سطح سنى اين معضل برطرف شده و دانشآموزان بدون ترس و هيجان، بويژه هيجان ناشى از افزايش سن مىتوانند به تحصيل بپردازند